𝖉𝖗𝖊𝖆𝖒𝖘-𝖑𝖎𝖘𝖐𝖔𝖔𝖐

2

                                               ☠

Lalisa

Hayatımız doğduğumuz an başlar ve ben doğduğum güne lanet ediyorum. Bu hayata boş gelip, boş gideceğimizi herkes biliyor. Şuan boş bir konuşmanın da içindeydim.

"Kızım sen deli misin? Koskoca Jeon Jungkook seni takip etmiş diyorum. Sen bana ne diyorsun?"

Hayır, bu sefer yapmayacaktım.
Bu sefer göz devirmeyecektim.
Ama göz devirdim.

"Beni alakadar etmez." Oturduğum masadan kalkarak çıkışa doğru yürümeye başladım. Yuna'yı dinlersek işimiz uzayabilirdi. Gelirken maske takmayı unutmamıştım. Ansızın hayranlarından biri beni bıçaklayabilirdi bile...

Son kez arkamı dönüp Yuna'ya baktım."Hesabı sen öde param yok."

yazardan..

Genç kız önüne döner dönmez. Jeon I.N -Jungkook'un babası- ile karşılaşması bir olmuştu. Gözlerini şaşkınlıkla açan Lalisa, bir korumalara birde Jeon I.N'e bakıyordu.

"Sizinle bir şey konuşmak için geldim Bayan Monabal."
Arkada kalan Yuna ise gözlerini şaşkınca açmıştı. Bay Jeon ilerleyerek bir masaya oturduğu an arkasına dönüp yuna'ya bakmıştı Lalisa..

Ardından Bay Jeon'un karşısına geçip oturmuştu. Suratında ki sert ifadesini asla bozmak istemiyordu.
"evet, sizi dinliyorum." Bay Jeon nasıl anlatacağınıda bilmiyordu. "Sosyal medyada büyük bir haber çıktı. şirketimiz riske girebilecek kadar büyük. Sizden yardım istemek için geldim." Lalisa içindeki şaşkınlığı bir kenara bırakarak konuşmaya başladı. "Evet,çıkan haberleri duydum. Fakat emin olun ki oğlunuzla alakam asla yokt-" Jeon, Lalisa'nın sözünü keserek söze girdi.

"sence önemli olan sizin alakanız mı?" Lalisa "ne?" der gibi adama bakmaya başladı. Kahverengi saçları ve sarı renkli gözleri "eskiden ben bir Stardım." diye bağırıyordu.

"Açık değil mi? oğlumla evlenmeni istiyorum."Lalisa şaşkınca gözlerini açarak Bay Jeon'a bakmaya başladı.
Aklından bu zamana kadar asla evlenmek lafı bile geçmemişti. Sadece dün geçmişti o kadar. Şimdi ise bir adam karşısına geçmiş "oğlumla evlen." diyordu.

"Bak Lalisa, şuan birbirinizi tanımıyor olabilirsiniz fakat tanıdıkça daha çok seveceksiniz. Oğlum seni yanlışlıkla takip etti ve tüm gazetelerde, haberlerde,
iş yerlerinde, normal günlük hayatlarında bile sizi konuşuyorlar."

Lisa bir süre durduktan sonra "Ben istemiyorum." Diyerek masadan kalktı.Yanında saygı ile eğilip
çıkışa doğru gitmeye başladı.

                   -•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•
Lalisa

Arkamı dönerek son kez baktım o adama ve sadece ağzımdan şu laf çıktı.

"Bırakın oğlunuz hayatına yaşasın."

Kafeden çıkıp eve doğru yürümeye başladım. Söyledikleri kafamın içinde yankılanıyordu.
Sanırım birazdan deliricektim.

Evimin önüne geldiğim an apartman kapısını açıp içeriye girdim.

Jungkook

Fırtına patladığında şirkete doğru koşmaya başladım. Yağmur, tüm Seul'u sarmıştı bile. İnsanlar ıslanmamak için canı pahasına koşuyordu. Birazdan her yeri sis kaplayacaktı. Bu gece sis vardı, fakat karanlık ve yağmurun saldırısı yeterince aldatıcıydı. Adım gibi emindim. Şirkete girer girmez tüm çalışanlar önümde eğilip, saygılarını göstermeye başladılar.

Odama girip sandalyede oturdum. Görüş alanımın kıyısında bir hareket hissedince, kafamı hızla o tarafa doğru çevirdim.

"Yoongi, Oradan çıkmak ister misin?" Her zamankisi gibi yine aptal şakaları ile beni korkutmaya çalışıcaktı.
"Haydi ama dostum, bu kadarınıda bilemessin!" Yapmacık sinirle yerden kalkan Yoongi'ye "ne için geldin?" bakışı atıyordum.

Yoongi önümdeki sandalyeye oturarak konuşmaya başladı. "Bak Kook, seni anlıyorum evleniyorsun fakat hayranlarımız bizden şarkı bekliyor ve biz bir şarkı yazamadık bile."

"O kadına biz boşuna mı para veriyoruz yani? Eğer öyleyse söyle 'kovuldu." Yoongi, yere bakan bakışlarını benim üzerime koydu. Sanki az önceki deli çocuk gitmiş yerine kedi çocuk gelmişti. Kaşlarımı çatarak bende ona bakmaya başladım. Yaklaşık otuz saniye sonra konuşmaya başladı. "Bak Jungkook, Kafana göre sokup, kafana göre işten çıkartamazsın kadını. Bunun için ilham gerekli ve bu sefer sözleri o değil biz bulacağız. Anlaşılmayan durum var mı?"

Sertçe bana bakan Yoongi'ye karşı başımı olumsuz bir şekilde salladım. "Sözleri nerden bulacağız peki?" Yoongi, ayağa kalkıp beni kısaca bir süzdükten sonra şu cümleleri söyledi.

"İşte burası ile sen ilgileneceksin Bay Jeon."

Lalisa

Kapımın önünde ki "kiralık" yazısı ile bakışıyorduk. Gerçekten beni evden atmak bu kadar kolaymıydı? Anahtarı çıkarıp deliğe soktum. Kapı açılmıyordu.
"Kahretsin!" Birden nerden geldiğini bilmediğim cesaretim ile asansörle ikinci kata çıktım. O beni evden asla atamazdı. Evden atamazdı çünkü eşyalarım yoktu. Benim eşyalarım neredeydi? Asansörün kapısı açıldığı an asansöre çapraz olan daireye doğru yürüdüm. Kapıyı kıracak bir güçte kapıya vurmaya başlamışdım.

"Ne bu gürültü." diyerek kapıyı açan Neun Teyzeye sinirle bakmaya başladım. Kalp şeklinde ince dudak ve
yuvarlak göz yapısına sahip birisiydi. Otuz beş yaşında olmasına rağmen bebek gibi cildi vardı. Cildini hep kıskanmıştım.

"Kapımın önündeki kiralık yazısı da ne böyle? Sen benimle dalga mı geçiyorsun?"Kaşlarını çatarak
bana cevap vermeye başladı. "Kaç aydır, pardon kaç yıldır kiranı ödemiyorsun. Bende bunun sonucunda seni evden attım. Sıkıntı mı vardı?" Kadın birazda olsa haklıydı aslında ama benim gidecek bir yerim bile yoktu. "Bak ne-un Teyze. Benim gidebilecek yerim bile yok. Lütfen sadece bugünlük kalayım." Neun teyze histerik bir gülüş attıktan sonra ciddi olup bana yaklaştı. Ve sessizce konuşmaya başladı.

"Bak lisa, senin gibi beş kuruşu olmayan, çulsuz bir kızı evimde tutmam bile hata. Ama hata bende değil. Hata senin şuan hayatta olman." Elini saçlarıma getirdi ve gülerek  sözüne devam etti."Senin gibi kızların yeri sadece sokak. Senden bir halt bile olmaz. Bu dediğimi asla unutma." Konuşması bittiği an geri çekildi. "Eşyalarını satarak kira borcunu kapattım. Şimdi evimin önünden defol. Öksüz köpek!"

"Sen göreceksin. Seni bu laflarına pişman edeceğim."
Göz devirerek kapıyı kapattı. Hızlı bir şekilde asansöre binip aşağıya indim.

                                             🐞

Selam üç veya iki günde bir bölüm atacağım.
Şuan 803 kelime okumuş bulunmaktasınız.💗

Bay bay..
👋🏻