Denizin Intihari

Benim Hayatım

Selam ben Niran. 17 yasındayım. Pek güzel giden bir hayatım olduğu söylenemez. Pek arkadaşım yok,ailemle felan sorunlarım var, ama pek umurumda değil ,sadece biraz hayatımda renk olsun istiyorum.şimdi bu sayfaları yazarken nasıl başlıyacağımı çok düşündüm .o zaman hadi hikayeye geçekim.
(Lır llır lır) off yine uyandım iğrenç bir güne, bir ses geldi bu ses annem Linda ya aitti, kızım hadi hazırlan okula geç kalma, tabiki ses etmem lazımdı yoksa yine ben ses edene kadar konuşacaktı, tamam anne. Giyindim kahvaltı yapmak istemediğim için evden erken çıkacaktım
-anne ben çıkıyorum
-kahvaltı etseydin
Bu günlerde annem bana çok iyi davranıyordu
-canım istemiyor
-tamam
Tabiki canım abim miraç'a bay bay dedim tabiki konuşamadığı için bana
Bay bay işareti yaptı.
Evden çiktim . okula geldim ders işledik ve zil çalıştı bile,yine yanlız bir şekilde geziyordum ,aklım annemin bana neden bu kadar iyi davrandiğındaydı
Hılı heçiş:OKUL BİTTİ EVE GELDİM
Eve geldiğinde annen ağlıyodu
-anne ne oldu
-kızım bi şey yok, hadi yukarı odana çık.
-hayır!,çıkmıyorum ne oldu söyle ,niye ağlıyorsun
göz yaşlarını sildi ve
-kızı-
Babam Levent içeri girdi ve annemi ağlarken gördü
-baba eve geldiğimde annemi ağlarken gördüm
-tamam sen yukarı çık
-tamam
Tabiki onları dinliyordum
-ne oldu Linda
-Levent...
-ne oldu söylesene
-Ben ben ben göğüs kanseri olmuşum
Diyerek ağlamaya devam etti
Ben yıkıldım merdivenlerde sesiz bir şekilde ağlıyordum.Her zamanki gibi sesin çıkmıyor, yutkunamıyorsun, yukarı çıktım gözlerim şiş bir şekilde. Miraç'ın yanına gittim ve tekerlekli sandalyeye yaslandım,ve abimle konuşmaya başladım.annemiz kanser oldu dedim. ve ağlama başladım. Ve hayatımı düşündüm.engelli bir abi,hasta bi anne,babam buraya tatile geldi normalde yurt dışın da çalışıyordu. Ama burdada işi vardı.Butun bunlar benim başıma kalmıştı,zamanında annem bana baktı şimdi ben ona,abime hep baktık . ama yorulmuştum ağlamaktan,sesiz bir şekilde yutkunmaktan,daha saymadığım neler var neler,yine anlamıyorsun demi beni,ben bu hayata mutlu olmaya geldim ağlamaya değil, yorulmaya değil
HAYAT BIZI DÖRT ISLEMLE SINAR
Gerçeklerle çarpar,
Ayrılıklara böler,
İnsanlıktan çıkarır,
Ve sonunda topla kendini der
LEV TOLSTOY
Peki ben hangisi yaşıyacam yada yaşadım,bazı sorular cevaplanmaz,yarim kalır ölüm gibi

Aşağıdan sesler geliyor annem yerde babam ceketini çıkarmış, gözlerinin içi kıpkırmızı olmuştu, yavaş yavaş aşağıya indim.
-Anne
Bana baktı, gözlerini görmeniz lazımdı
-Anne tamam ağlama artık ben burdayım,yanındayım
-kızım seni çok seviyorum
-bende seni
Aradan saatler geçti ve
Annem göz yaşlarını sildi, ayağa kalktı ve yemek koydu,tabaklarda sebzeli makarna vardı
Kuzum abini indirir misin?
-tamam o zaman ben abimi indiriyorum
Yukarı çıktım ve abımı tekerlikli sandalyesinin kolundan tutum ve aşağıya doğru hareket ettim
-biz geldik.dedim ağlamaklı bir sesle
Annemle, babam sofraya oturmamışlardı
Ben abimi yerleştirip yanına oturup
Yemek yedirdim
sofrayı topladım ve oturdum 1 saat boyunca hiç konuşmamıştık,büyük bir sesizlik hiç alışık değildim bu sessizliğe
-anne ve baba, size iyi oturmalar,ben uyumaya gidiyoru.
-cikarken abinide götür dedi babam abime baktım ve hayır demeye çalıştı bende dedimki
-abim istemiyor otursun.
Annemle babam tamam dedi.Ben yukarı çıktım,yatağa girdim ve çok uyukun vardı,uyumak istiyordum ama bu gün cevaplanamayan 100 mesaj vardı telefonumda cevaplayip uyudum.Ertesi güne