Ege Rüzgarı

okulun ilk günü part 1

Dediğim gibi yanıma geliyordu, evet zaman gerçekten hızlı geçiyordu çünkü şuan yanımdaydı. Gözlerim birden onun gözlerine gitti çooook güzeller di... Ağzından sözcükler dökülmeye başladı;

-uzaktan baktım da öğrenciye benziyordunuz eğer üniversiteye gidiyorsanız sizi bırakabilirim:))

Cevap vermem gerekiyordu ama dilim tutulmuştu bu yüzden sadece kafa sallaya bildim. Ardından beni arabasına bindirdi ve bütün yol boyunca hiç konuşmadı. Yaşam havası veren tek şey arabada çalan klasik müzik ti. Kalbim çok hızlı çarpıyordu, acaba şuan rüyada mıyım diye düşündüm ve kendimi cimcikledim ama acıyı hissetmiştim. İlk defa acıyı hissetmek beni mutlu etmişti çünkü bana bu anın gerçek olduğunu ispatlamış tı.

Kısa bir yolculuk sonunda okula gelmiştik. Durduğumuz da hemen inip bana kapıyı açtı ve "buyur" dedi güzel bir ses tonuyla. Aman tanrım!? Etraftaki herkes bize bakıyordu yaptıkları dedikoduyu duymuyordum adeta hissediyordum. Tebriklerr okulun ilk günü ve ben ilk günden büyük bir pot kırdım. Ben bunları düşünürken arabadan inmek zorundaydım. Yavaşça bir adım attım dışarı utanıyordum ama belli edemezdim. Kendimden emin bir duruşla dışarı çıktım ve bu kibar beyefendiye teşekkür ettim. Bu maceranın burada bittiğini düşünmüştüm ama tamamen yanılmışım çünkü çocuk herkesin önünde kolumdan tuttu ve "benim adım rüzgar ya senin ki? " Dedi güler bir yüz ile. Gerçekten utanıyordum bu yüzden hafif kısık bir sesle "cemre" dedim. Bana ismimin çok güzel olduğunu ve tanıştığımıza memnun olduğunu söyledi ama hala bitmemişti herkesin içinde benden telefon numaramı istedi. Mecbur verecektim çünkü etraf çok kalabalıktı kibarca numaramı söyledim ve tekrar teşekkür ederek oradan uzaklaştım.