LOVE IS NOT OVER

Part 4

Lee Ha Yeon's Point of View

Oo nga. Si Min Yoongi nga yun. Hindi ako nakikinig sa tinuturo ni Mrs.Song, Katabi ko si Jeon Jungcook. Hindi ko alam yung spelling ng name niya, since hindi ko siya masyadong kilala. Every time na nagkakaeye contact kami lagi siyang nagwiwink. Problema nun? Si taehyung naman katabi si irene. Nasa likod namin sila.
Yung isa naman hindi ko alam kung san siya nakapwesto.
Si yoongi naman ay katabi si yuri. Kanina ko pa siya tinitingnan.
Mukhang hindi niya ako maalala..

{Flash Back}

8 years old ako, birthday ko lang kahapon.
9 years old naman si yoongi.
Nasa play park kami ni yoongi. Kumakain kami ng ice cream habang nasa swing kaming dalawa.
"Yeon"
"Hmmm?" Lumingon ako sa kanya.
"May sasabihin ako sayo, pero wag ka magagalit ha?" Sabi niya
"Okay, ano ba yun?" Tanong ko.
Tiningnan niya lang ako ng matagal..
"Aalis ako ng bansa. I'm sorry" sabi niya.
Hindi! Nagbibiro lang siya diba? Diba?
"B-bakit?"
"Isasama ako ni mama. Dun nalang niya ako pagaaralin." Yumuko siya.
"S-sabi mo, d-di mo k-ko iiwan?" Umiyak ako.
"Yeon. Sinubukan kong pakiusapan si mama. Pero ayaw niya." Pinatatahan niya ako.
Umiyak lang ako ng umiyak.
Lumuhod siya sa harapan ko.
"Yeon, mamayang gabi alis namin." Sabi niya.
Lalong lumakas ang pag iyak ko.
Hinalikan niya yung noo ko at umalis siya. Tumakbo ako papunta sa kanya pero di ko siya maabutan.
"Yoongi! Sandali!" Hindi ko parin siya maabutan.
"Yoongi! San- Ah! Aray!" Nadapa ako sa kakatakbo ko. Ang sakit sakit ng tuhod ko.
Lumingon sa akin si yoongi. Tumakbo siya papunta sakin.
"Yeon. Ayos ka lang?" Umupo siya sa tabi ko. Hindi ko siya kinibo.
"Yoongi.. Wag mo ko iwan." Iyak ko.
Tumingin lang siya sakin.
"Pangako Yeon. I promise di kita iiwan. Diba pangarap natin ikasal tayong dalawa pag laki natin?" Tumango lang ako sa kanya.
Ngumiti siya sakin. Tumingin siya sa tuhod ko. Nanlaki ang mata niya.
"Yeon.. Yung tuhod mo.. Nagdu-"
"Wag mo nang sabihin. Natatakot ako" tinago ko yung mukha ko sa dibdib niya. Umiiyak parin ako sa sakit.
Binuhat niya ako papunta sa bahay namin. Nilagay niya ako sa kama ko.
Kinuha niya yung first aid kit.
Sinumalan niyang linisin yung sugat ko.
"Ahhh! A-aray!" Pinikit ko ang mga mata ko sa sobrang sakit.
"Shhh."
Nilinis niya yung sugat ko hanggang sa makatulog ako.
"I love you yeon." Hinalikan niya yung noo ko.
Hinawakan ko yung kamay niya para di siya umalis sa tabi ko.
Nakatulog ako ng mahimbing.
ll.ll.ll.ll.ll.ll.ll.ll.ll.ll.ll.ll.ll.ll.
Nagising ako, wala si yoongi dito.
Baka naman kumuha lang siya ng pagkain. O baka naman bumili siya ng favortite candy namin. Hindi siya aalis. Nangako siya.
"Mom!"
"Mom!"
"Yes darling." Pumasok si mommy sa kwarto ko. Umupo siya sa tabi ko.
"Si yoongi?" Tinanong ko sa kanya.
"Darling, umalis na siya kanina gusto niy-"
"No! Sabi niya di niya ako iiwan! You are a lier! Tell me mom, where is he?" Nagsimula akong umiyak.
" Darling I-"
"Mom. Sabi niya di niya ako iiwan" iyak ko

{End of Flash Back}

Simula nun naging seryoso na ako sa lahat. Hindi ako naniniwala sa mga promise promise na yan. Nawalan ako ng tiwala sa tao.
Grade two ako nang umalis ng bansa si yoongi.
7 years kaming hindi nagkita. 7 years na hindi ko siya nakasama.
Grade 4 naman ako nang mawala ang parents ko. Wala si yoongi sa tabi ko nung mga araw na malungkot ako.
First year high school naman ako ng maging sikat si oppa. At iniwan ako.... Nawala ang lahat.. Hanggang sa ako nalang magisa.
"Ms. Lee sagutan mo sa black board yung questions" tumayo ako.
Lumapit ako kay Mrs. Song. Kinuha ko yung chalk at sinagutan yung mga tanong. Nang matapos ako binaba ko yung chalk. Humarap ako sa klase.
"Very good!" Bati ni Mrs. Song. I bowed.
Nagka eye contact kami ni yoongi. Nababasa ko sa mga mata niya na di pa rin niya ako kilala.. *sighs*
Bumalik ako sa seat ko. Nakatingin sakin si jungcook. Nagsmirk siya.
Umupo ako. At binuklat ang libro ko.
"Di ko akalaing ang isang cute chick na katulad mo ay isang nerd." Sabi niya. Lumingon ako sa kanya.
*riiinnggg*
Tumayo ang lahat, nag si alisan na sila. natira lang kaming dalawa, tumayo ako at sinukbit ko ang bag ko sa balikat ko. iniwan ko siyang magisa. Cute Chick? Hmp! Kung ganon kapal chick naman siya.
Paglabas ko ng pinto nakita ko si yuri.
"Eonnie i-" naglakad lang ako at di siya pinansin.
May biglang humatak sa braso ko. Lumingon ako at binigyan siya ng death glare. Lumuhod siya sa harapan ko.
"Eonnie, I'm so sorry... I'm really am. Please give me another chance"
Nakikita kong tumutulo ang mga luha niya.
Aish! Ano ba to. Pwede pa naman siguro siyang pagbigyan diba?
Pero mahirap nang magtiwala. *sighs* pano kung? Hayysss...
"Ireona."
Tumingin siya sakin.
"Ireona" inulit ko. Tumayo siya.
"Apology accepted. Oras na baliin mo pa yung trust na ibibigay ko sa-"
Niyakap niya ako.
"Gomawo, eonnie. Saranghae"
"Nado saranghae"
Niyakap ko rin siya. Ngumiti ako. I break the hug.
"Tara sa cafeteria" sabi niya. Tumango lang ako sa kanya. Bumaba kami ng stair case. At pumunta kami sa cafeteria.
Bumili na kami ni yuri ng snacks namin. At umupo kami sa table malapit sa may bintana. Nakita ko si taehyung at ang apat na kabarkada niya. Nagwave siya sakin. Ngayon, pano ko ibibigay yung cupcakes sa kanya? Ang dami pa namang tao dito.
"Yuri."
"Oh?" Tumigil siya sa pagkain niya. Tumingin siya sakin.
"Nakikita mo ba yung lalakeng yun?" Tinuro ko si taehyung.
"Oo. Yan yung type ni choi irene. Balita ko, sikat yan. Nasa BTS yan eh. Bakit mo natanong?"
" Nalock kami niyan kahapon sa rooftop" sabi ko
"Ano?! Kasam- hmmmmhmm!" Tinakpan ko yung bibig niya.
Maraming nakatingin samin. "Mianhae" nagbow ako sa kanila.
Bumalik sila sa dati nilang ginagawa. *sighs*
"Sasabihin ko sayo ang lahat, okay?"
Tumango siya sakin. Tinanggal ko yung kamay ko sa bibig niya.
Kinuwento ko lahat sa kanya hanggang sa maintindihan niya.
"So, ibibigay mo ngayon yung cupcakes? Pero pano?" Tanong niya.
"Oo . Mmm? Lapitan ko kaya siya atsaka ko ibigay?"
"Pwede din. Try mo?" Sabi niya.
Tumayo ako. Lumapit ako sa table nila taehyung. Nakita ko si jungcook nagsmirk siya. Oh gosh. Here's the kapal chick.
"Taehyung, heto nga pala yung cupcakes." Inabot ko sa kanya yung cupcakes. Kinuha niya iyon.
"Thanks" sabi niya. Ngumiti siya sakin. Tiningnan ko yung mga kasama niya. Si yoongi... Bat nandito siya? Baka kasama siya sa BT- hindi. Baka kaibigan lang niya sila taehyung.
Na realize ko na maraming nanunuod samin. *gulps* I'm dead.
Nagbow ako at umalis. Pumunta ako sa tabi ni yuri.
"Tara na." Aya niya. Tumango lang ako. *sighs*
Umalis kami ng cafeteria. Nasa hallway na kami. Pumunta ako sa locker ko. Sinoli ko yung librong di ko na gagamitin. Kinuha ko naman yung iba. May nag sarado nang locker ko nang kalakasan. Naipit yung kamay ko. "Ah!" I yelped...ang sakit.....
Hinawakan ko ito. Nakikita kong may dugong naglalabasan sa malalim nitong hiwa.. Ang sakit talaga..
Tiningnan ko yung tao na yun...

Choi Irene..

[Author's Note]
Hello Guys!
How's the story?
Any suggestions? Just comment down there.
Please vote! Saranghaeyo!

Korean Dictionary:
Ireona - Get up
Gomawo - Thank you
Eonnie - sister
Saranghae - i love you
Mianhae- Sorry