Bazen Hayat İyi Olabilir/NETEYAM SULLY KURGUSUDUR

"Bunu bana yapma..."

Çadıra girdiğimde Neteyam hariç herkes ordaydı. Lo'ak bana baktı

Lo'ak-( ağzını oynatarak) Neteyam seninle değil miydi?

Airell-(Ağzını oynatarak) Hayır benimle değildi...

Kiri- ( Ağzını oynatarak) Ne demek benimle değildi.

Airell-  ( Ağzını oynatarak) Dalga mı geçiyorsunuz

Tuk- Hey ne konuşuyorsunuz?

Airell- Hiç öylesine havadan sudan

Neytiri- Bu havadan sudan olan kişi kim peki

Lo'ak- Ne

Airell- Tamam doğruyu söylicem 

Dedim Kiri ve Lo'ak bana baktılar 

Airell- Ben yarın onlarla gitmek istemediğimi söyledim. Onlar da nereye diye sordu bende yeni gelenlerin yanına dedim öyle işte

Jake- Neden gitmek istemiyorsun peki

 Airell- Çünkü çok sıkılıyorum ya

gülmeye başladılar. Ne alaka şimdi

Tuk- Abim nerde?

Lo'ak- Burdayım 

Tuk- sen değil Neteyam

Ah be Tuk 

Neytiri- Gerçekten nerde o hiç geç kalma-

Neteyam-  Ben geldim

Jake- Nerdeydin

Neteyam- İkranımla ilgileniyordum

Jake -tamam geç hadi

Ve yemek yemeye başladık sohbet ettik falan. Sonunda Yatma zamanı gelmişti herkes kendi hamağına geçti. Çok uykum gelmişti ve hemen uyudum.

.

.

.

.

.

.

"Güzel kızım"   bu sesi hiç duymamıştım arkamı döndüm ve bana benzeyen bir kadın gördüm bana sevgiyle bakan... Kadını incelerken arkamdan bir ses daha geldi " Ne kadar büyümüşsün" sesin geldiği yöne doğru döndüm bir adam bana bakıyordu o da bana benziyordu, kadın uzun boyluydu benim gibi...  Adamın gözleri maviydi benimki gibi. İkiside aynı anda "Ailene sarılmayacakmısın  Asterıa..." Asterıa kimdi? Etrafıma bakınmaya başladım " Senden bahsediyoruz tatlım" dedi kadın. Onlar benim ailem miydi... Annem ve babam. İkiside yanıma geldiler ve bana sarıldılar bende onlara karşılık verdim. Etraf birden karardı, yeniden aydınlandığında annemi ve babamı aramaya başladım. Bağıra bağıra ağlıyordum  yukarıdan bir ses geldi " Sakın ağlama güzel kızım biz her zaman seninleyiz" 

.

.

.

.

Hamaktan kan ter içinde kalktım nefes nefeseydim gözlerimden yaşlar akıyordu ama herkes uyuduğu için ses çıkaramıyordum. 

Hızlıca hamaktan kalktım ve dışarı çıktım nefes alamıyordum  tek söyleyebildiğim şey 

"anne, baba gitmeyin lütfen beni bırakamayın"

  evet ben hayatım boyunca çok nadir ağlamışımdır,  çünkü  huysuzluk yaparsam beni  sevmezlerdi onlar da beni terk edip giderlerdi.