Bazen hüzünlü bir şarkı gibi yaşarsın hayatı yüreğini uzaklara götürmek isteyen

Sensiz öyla bir yerdeyim ki Ne durabiliyorum Ne gidebiliyorum Ne susabliyorum

Açıp sana gelmek istediğim o şarkının her bir notasında farklı farklı intihar ettim ben.
Rüyamda görmeyi isteyip uyuduğum her gecenin sabahında ağlayarak uyandım..
Seni bulmayı düşlediğim her sokağı yavaş yavaş adımladım... Sorsan iyiyim, aslında aşığım, söyle nasıl anlatayım sana, yanımda olmayıp kalbimde yıkılmaz bir tahta sahip olduğunu, her bir satırında kalbime dokunduğunu..
Biliyor musun sevgilim sen konuşunca sesinde evimi buluyorum, baktığın yerde güller bitiyor, geçtiğin her yola kokun siniyor ve biliyor musun her defasında sana tekrar içim gidiyor. Yıllar yılı süren savaşta gardımı indiriyorum, aşılmaz duvarlarımı bir bir yıkıyorum, geçilmez dediğim surları aşıyorum , karanlık sokaklarımı aydınlatıyorum... Küçüklüğümde sevgi her kapıyı açar derdi annem, sahi gelsem açar mısın bana kapını? Tutar mısın ellerimden? Öper misin sana hasret gözlerimden? Bahşeder misin bana cenneti andıran kokunu? Takdim eder misin huzur dolu nağmelerini? Sevgim yıldızlara emanet sevdiğim.. Bir gece üşürsen bak gökyüzüne ısıtsın aşkım içini, eğer ki yalnız hissedersen bak güneşe bırakmasın tenini ve bir gün özlersen takip et ki Polaris’i bana getirsin seni...