hoofdstuk 1

7 1 0
                                    

Pov sarah

"Nina!!!" roep ik -nina ken ik al vanaf groep 1 en ze is mijn beste vriendin- ze hoort het niet. "Nina!!!" roep ik nog een keer maar dan harder. Ze kijkt om en zwiept haar lange blonde haar aan de kant waardoor haar grote blauwe ogen zichtbaar worden. Ze rent naar me toe en geeft me een knuffel, ik knuffel haar terug maar na 10 seconden trek ik me weer terug. "Eindelijk zie ik je weer is na de zomervakantie!" zegt ze. "Uhu". "Nu gaan we alweer naar de vierde klas". "Klopt" zeg ik, ik weet dat het nogal ongeïnteresseert klinkt maar ze weet wel dat ik het niet zo bedoel. "Ik ga naar mijn kluisje" zeg ik. "Zal ik meegaan?" vraagt ze. "Nee". Het is niet at ik haar niet mee wil hebben maar ik moet nog wat dingen voor mezelf regelen maar zoals ik net al zei: dat zal ze vast wel begrijpen. Ik loop weg naar de hal waar mijn kluisje zit, open mijn kluisje en kijk of de brief erin zit. Maar nee hoor alweer twee weken telaat! Maarja ik sta op en dan kijk ik recht in het gezicht van dylan, de oudere broer van joelle zo'n beetje de grootste slet van de school, maar haar broer is wel knap maarja dat vind zo'n beetje de hele school en hij is toch veels te oud voor mij, hij is 17 en ik ben nog maar 15. Maarja hij keek me dus aan. En lachte naar mij het voelde als een droom maar toen werd ik gewekt door de vervelende schaterlag van joelle die eraan kwam lopen dus ik liep snel weg naar het lokaal. Daar zaten nina en kelly te praten met leon -de jongen waarvan ik zeker weet at nina hem leuk vind maar ze het niet durft te zeggen- ik besluit om niet tussen hun in te staan en alleen te blijven staan bij het lokaal. En pakte mijn mobiel, Toen ik weer van mijn mobiel opkeek ging er een trilling door mijn lichaam want ik zag dylan, hij zit altijd op maandag in het lokaal naast mij maar normaal staat hij daar met zijn vrienden en dit keer was hij daar alleen. Hij liep recht op me af. Toen hij recht voor me stond zei hij "kom mee". Ik liep hem achterna maar eerlijk gezegd had ik hier niet zo'n fijn gevoel bij want wat als joelle daar opeens staat of dat zijn vrienden me inelkaar gaan slaan of...ergere dingen. Ik moet niet zoveel denken maar gewoon doen. Met die gedachte ging ik verder. Ik fluisterde ergens waar het stil was "wat is er?". "Ssttt" zei hij. We liepen verder, toen de bel ging stopte hij en zei "ik moet zeker weten dat er niemand bij is" toen liepen we weer door tot we op een plek waren in school wat ik echt nog nooit gezien heb toen we daar waren ging hij dichterbij staan...

wat alsWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu