küçük travmam

1.Bölüm -Bahar-

-Başlangıç tarihinizi alayım-

Âlim Cezeri Kolejinde hayat sakin seyrinde ilerliyordu, Pençe ve Mavi Ay arasında rekabet sürmeye devam ederken bugün diğer günlere nazaran olaysız geçiyordu.

Asya: Hayret Pençe bugün seslerini çıkarmıyorlar.

Sinan: Kesin bir hile peşindeler.

İskender: Ya da çalışıyorlar,bizim yapmamız gereken şeyi yani.

Yemekhaneye gittiklerinde,boş olmalarını fırsat bilip hemen sıraya geçmişlerdi.

Arda: Ana! Kazandibi var lan!

Elif: Arda dilersen benimkini de yiyebilirsin.

Arda: Cidden mi?

Elif: Evet pek tercihim değil,tatlı olarak.

Arda:Peki sağol.

"Selam gençler"

Ekiptekilerin hepsi arkalarını döndüklerinde Evren'i görmeyi beklemiyorlardı.

Elif: Aaa Evren,selam!

Evren: Selam,nasılsınız?

İskender: İyiyiz çok şükür, sen?

Yemekhane sırasında ilerlerlerken konuşmalarını sürdürdüler.

Evren: Valla ne yalan söyleyeyim,Pençeden ayrıldığımdan beri kendimi çok özgür hissediyorum. Beni bildiğiniz bir esaretten kurtardınız ya.

Asya: Doğru yolu bulmana sevindik.

Evren: Bende...

İskender: Bugün çalışma var geliyor musun?

Artık yemekhane sırasından çıkmışlar kendilerine oturacak masa arıyorlardı.

Evren: Tabiki de geliyorum. Asla kaçırmam.

Sinan: Diğerlerine de söyle,unutmasınlar. Bakın şurası boş.

Sinan'ın kafasıyla uzattıkları yere baktıklar ardından hepsi oraya oturdular. Bir sonraki turnuvalar hakkında konuşurlarken Elif'in dikkati başka bir yerdeydi. En sonunda dikkatleri kendisine çektiğinde konuşmaya başladı.

Elif: Şurda tek başına oturan kızı görüyor musunuz? Aranızda tanıyan var mı?

Hepsi Elif'in baktığı tarafa baktılar. Kız masalardan birinde tek başına oturuyor,kablolu kulaklığı kulağındayken telefonla uğraşıyordu. Siyah saçları vardı, uzaktan göz renkleri o kadar belli olmuyordu,okulun uzun kollu t-shirtü vardı üstünde.

Evren: Bahar o. Bizim sınıfta, oldukça zeki bir kız.

Elif: Niye yalnız peki?

Evren: Onun doğası öyle. Tek başına takılmak tercihiymiş. İnsanlara kendini açmayı sevmiyor. Ben bile onla zor arkadaş oldum.

Sinan: Nasıl arkadaş oldunuz ki? Pençede mi yoksa?

Evren: Hayır tabiki! Hoca grup ödevi verdi diye... Biz de eşleştik işte öyle kaynaştık. Ama çok ciddi,bir kere güldüğünü görmedim. Sınıfta da çok sessiz. Sınav notlarından tanıyor hocalar onu. Öne çıkmayı sevmiyor.

Elif: Bizim masaya çağırsana. Belki tanışırsak anlaşırız.

Asya: Elif saçmalama Allah aşkına.

Elif: Niye ya? Belki iyi anlaşırız.

Asya: En son Ceren'e de öyle demiştiniz,sonumuz ne oldu hatırlatırım.