Diana'nın elinde tanımadığım bir bebek vardı.Umursamadım çünkü kendimi korkutmak istemiyordum.Salona geçtim.Televizyonda bir film izlerken uyuyakalmıştım.Sabah ilk işim bu bebeği gömmekti.Uyanır uyanmaz kahvaltımı yapıp bebeği aldım.Balta girmemiş ormanlara gömmek istiyordum.Arabama bindim yola koyuldum.Yolda 3 katlı bir ev gördüm.Beyazdı ama biraz eskidiği için sararmıştı sanırım.Korku filmlerindeki evlere benziyordu.Sanırım içi de oldukça korkunçtu.Bu evin karşısında toprak vardı.Bende Diana'yı oraya gömmeyi düşündüm.Ve arabadan indim.O toprağı biraz inceledim.Toprağın içinden bir kâğıt çıktı.İçinde "I'am your murder:)" yazıyordu.Bu bir şaka mıydı? Arabaya bindim,oradan uzaklaşacaktım.Fakat o notu da orada unuttum.Geri dönüp notu aldım.Arabaya bindiğimde Diana yoktu.Böyle şeylere artık alışmış gibiydim.İlerledim ve Diana'yı gömmek için başka bir yer aradım.
Bir yer buldum.Orayı incelemeye başladım.Toprağın altından çıkana çok şaşırdım.Oradan Diana çıkmıştı.Elinde bir not vardı.Okumaya başladım;
"Hi!I am..."
Gerisi gözükmüyordu.Birisi yakmıştı kağıdı.
Gerçekten korkuyordum.Soğuktan dolayı donan ellerimi biraz da olsa sıcak nefesimle ısıtmaya çalışıyordum.Sürekli olarak bir fısıltı geliyordu kulağıma,piyano eşliğinde...
Bazen aklıma polisi aramak geliyordu.Sonra da "Şaka mısın Lia?" diyordum kendi kendime.Polis ne yapabilirdi ki ?
Burada hiç arkadaşım yoktu.Ve dolayısıyla oldukça sıkıcı geçiyordu.Zaten bu bebeği bu yüzden almıştım.Kendime bir arkadaş bulmak istiyordum.Dersimi kimseye anlayamıyordum çünkü.
Bugün sabah kahvaltımı şehrin en güzel kafesinde yapmayı planladım.Belki de orada bir arkadaş bulabilirdim.TEK DERDİM BU OLSA GEREK !
Kulağıma gelen fısıltı sesleri hiç bir zaman durmadı.Belki bir hastalığım vardır diye doktora gitmeyi de düşündüm.Daha sonra vazgeçtim.Yurttan ayrılıp kendime ev tutmak istiyordum.Fakat parayı nereden bulacaktım?
Kahvaltımı yaptım.Yurda dönerken eski ve spreylerle birçok yazı yazılmış duvarda bir iş ilanı gördüm.İncelediğimde evden çalışabileceğim bir işti bu.Numarayı arayacaktım.Bu fırsatı kaçırmamalıydım.Telefonumu almak için ceplerimi yokladım.Telefonum yoktu.Hay aksi!Çantamdaydı ve çantam da yanımda değildi.İş ilanını bırakmak zorunda kaldım.Arabama gittim.Telefonumu aldım.Bir numara aramıştı.Fakat geri dönemedim çünkü gizli numaraydı.Önemsemedim.Devam ettim.Eski,yırtık ilanda yazan numarayı telefonuma yazdım.Daha sonra arayacaktım.Bugün izinliydim.Sonra çalıştığım çiçekçiye gittim.Durumu anlattım.Bana;
-"Daha fazla maaş verebilirim.Sonuçta burada yurtta kalıyorsun,öğrencisin."
-"Biraz daha erteleyebilirim."
diyip gülümsedim.O da bana gülümsedi.Çok sıcakkanlı bir teyzeydi :)
