Bazen çok yorulursun. Hayattan bıkarsın, ama çevrendekilerin hiç bir problemi olmadığını düşünürsün ama yanılacağın aklına bile gelmez. Ne olduğunu anlamaya çalışırsın ama anlamazsın. Fakat sen her zaman düşünmeden güvenerek insanlara nasıl hissettiğini anlatırsın. Fakat aslında güvenmeyip anlatmaman gerektiğini çok geç bir zaman dilimimde anlarsın......
15 Ocak Salı 2019
Her zamanki gibi Okula doğru yola koyulmuştum. Bugün çok önemli bir orkestra için çalışma vardı ve hem çanta hem kemanım elimde olunca çok yük yapıyordu. Ailem henüz ben daha 7 yaşındayken öldü. Onların ölümünden tam 12 yıl geçmişti.Evde tek yaşıyordum. Bu zamana kadar kimse bana neyi ne zaman yapmam gerektiğini anlatmamıştı. Yaklaşık yarım saat sonra oradaydım. Kemanımı müzik odasına bıraktıktan sonra ders için yukarıya çıktım. Şöyle bir sınıftık, Buse ve Sude ikiz kardeşler. Sevgilim Aras, En iyi şarkı söyleyen İren ve çok daha fazlası. Kendimi tanıtmayı unuttum, Ben Selin. Her üzüldüğüm veya yalnız kalmak istediğim zaman kendimi kemanımdaki tellere bırakırım. Keman çalmayı her şeyden çok seviyorum. Çoğunlukla yabancı şarkılar çalarım. Türkçe şarkıları hiç sevmem.Lise yıllarımın bu kadar kötü geçmesine rağmen üniversite hayatım muhteşemdi. Burası Ankara güzel sanatlar lisesi ve olabildiğince güzel bir okul. Her Üniversite gibiydik ama her ders bitişi bir restorana giderdik. Bugün sıra yeni açılan bir kafede yiyecektik. Hep beraber ekipçe Buse,Sude,Ayaz,İren ve canımdan çok sevdiğim kankam Mehir ve Yıldırım(Mehirin sevgilisi) ile yollara düşmüştük.
Yolda yürürken bir anda ayağımın bir şeye çarptını farkettim. Neydi o. Buse ve Sude çığlık çığrığa bağırmaya başlamıştı. Bir ölü beden. Yıldırım ve Aras kızın bedenini kucakladılar ve benden en yakın hastaneyi aramamı istediler.Ne yaşayıp bitiğinden hâlâ haberimiz yoktu. Herkes ayrıldı. Sadece 4'ümüzdük. Aras,Yıldırım, Mehir ve ben. Mehir söylenmeye başladı
-Neden bekliyoruz ki. Kız artık bir ölü, hiçkimsenin bir yardımı olamaz. Zaten saat geç oldu ve birşey yemedik. Hadi gidelim lütfen.
Yıldırım:
-Aşkım ama yakınları gelirse onlardan haber alıp polise haber veririz.
Aras:
-Oğlum ne abarttınız. Yakınları gelince sadece onu ölü bulduğumuzu söyleriz ve gideriz. Biz ne yapalım?
Dedikleri çok mantıklıydı. Annesi geldi ve onu ölü bulduğumuzu söyledik. Annesi
-Ne oldu kızıma. Kim öldürdü. O zorbalar mı acaba. Bir dakika, siz çok tanıdık geliyorsunuz
Mehir:
-Şey, biz sizi hiç çıkartamadık ama kimsiniz
-Ben Asya Yılmaz. Ankara güzel sanatlar lisesinde öğretmenim.
-Ne tesadüf. Bizde orada okuyoruz ama siz bizim dersimize girmiyorsunuz.
-Ben 11. Ve 12. Sınıfların öğretmeniyim.
-Çok özür dileriz. Gitmemiz lazım,görüşürüz.
Mehir (gidelim) diye fısıldadı. Koridorda ilerlerken arkamda Doktor ve daha yeni tanıştığımız bir kadın konuşuyordu. Hızlıca arabaya atladık ve benim evime doğru yola çıktık.
