My Valentine is my Fiance

- ქეით!!!!!
მაგიდიდან თავი ავწიე.
- გისმენ??!!
- ეს საბუთები შეგიძლია გაასრულო??
მაგიდაზე დაახლოებით  ორმოცამდე, საქაღალდე დადო.
საათს დავხედე. გასვლამდე კი ზუსგად ნახევარი საათი იყო.
ჩამეცინა. დაღლილი ვიყავი. უფრო სწორედ გადაღლილი.
- ხომ  იცი  წინა სამსახური რატო დავტოვე????
- აუუ მიდი რაა ერთხელ!!!
- თითო საქაღალდეზე ასი დოლადი მინდა.
- ძალიან ძვირია!!!
- ნახვამდის.
- სამსახურია და ვალდებული ხარ!!!!
- სამსახურია. მართალი ხარ და მე სამსახურს თავს არ შევწირავ დღეს ბევრი  არეული ფაილი დავალაგე და ეხლა სუ მკიდია რას იზავ.

ნაგლურად გავუღიმე.
- იცოდე უფროსს ვეტყვი.
- მეც ვეტყვი!!!!
წავიდა და წაიღო თავის საბუთები.  დაჯდა  და ეხლა თვითონ აკეთებდა თავის საქმეს რომელზეც სამუშაოდ ზუსტად ერთი თქვე ჰქონდა.

მის მაგიდასთან მივედი.
- აბა რა ხდება??
- შენს გამო შემს შეყვარებულს ვერ ვხვდენი.
- ჩემი პრობლემა არ არის!!!
- რათქმაუნდა შენ არავინ გიყვარს.!!! შენ ხომ უგულო  ხარ ვინ შემოგხედავს.
- მართალია. ყველას ვერ ეყოლება შვიდი და რვა შეყვარებული ერთდროულად.
- მე ლამაზი ვარ.!!!
-  მაგას ჩემს ქვეყანაში ბოზობას ვეძახით.
თვალი ჩავუკარი და წამოვედი.
ჩემი ნივთები ავიღე, მაგიდიდან ჩანთა, სათვალეები გავიკეთე და  შენობა დავტოვე.
14 თებერვალია. მე კი ჩემი საოცარი ბიჭი  დიდი ხანია არ მინახავს. მომენატრა. მე სხვა ქვეყანაში ვარ ის სხვა ქვეყანაში.
ერთმანეთი მის  ოფისში გავიცანით. ხოლო ურთიერთობა მაშინ ავაწყვეთ როდესაც მისი კომპანია დავტოვე და სხვაგან გადავედი.
ეხლა???  ეხლა მე სხვა ქვეყანაში ვარ ის სხვაგან. მის ოჯახთან, მის კომოანიას მართავს.
- მგონი ჯობდა შენთან დავრჩენილიყავი.
უკმაყოფილომ ჩავილაპარაკე.
დღეს 14 თებერვალია, მგონი ვახსენე. 

სანაპიროზე მივდიოდი. ძალიან ციოდა.  ყველგან წყვილები იყვნენ.
- იცით  ჯობია სასტუმროშო წახვიდეთ!!!!
ხმამაღლა ვთქვი და იქვე სკამზე დავჯექი
ჩემთვის არავის ეცალა. ძალიან    გართულები იყვნენ თავიანთი საქმით.