BLOODY TUB/YOONMİN

[İLK YAKALANMA]

Yoongiden;

Hayat küçükken öğretti bana acımasızlığı.Büyüyüncede böyle devam etti.İnsanlara acırsan acınacak hale gelirsin.İnsanlar 2 yüzlü,yalancı ve sahtekardır.

Babam denen adam annemin dediğine göre sinir hastası psikopatın tekiymiş.Annem hamileyken babam hep bir kız çocuğu istemiş.Annemin karnıyla hep kızmışım gibi konuşmuş.Doğduğumda kız olmadığımı görünce sinir krizi geçirmiş.Hatta beni öldürmeye bile çalışmış.Sonrasındada annemle beni ben 5 yaşındayken terk etmiş.Tabi o 5 yıl içerisinde bana ve anneme bir çok kez şiddet uygulamış.Annemde ben 6 yaşındayken o fakirlikle bana iyi bir anne olamayacağına karar vermiş ve beni yetimhaneye vermiş.İnsanlar küçük yaşta yaşadığı anları kolay kolay hatırlayamaz ama ben küçükken unutabileceğim kadar normal anlar yaşayamadığım için çoğu yaşadığım şey aklımda.Özelliklede annemin beni terk ettiği gün.Kara bulutların toplandığı bir gündü ve yetimhanenin önüne geldiğimizde annem ağlayarak bana "Seni seviyorum ama özür dilerim" demişti.Sonrasında olanlar malum...

Bana benzeyen,tüm sırlarımı bilen beraber büyüyüp olgunlaştığımız 5 tane dostum,kardeşim diyebileceğim insan var.Bunlar;Namjoon,Jin,Taehyung,Jungkook ve Hoseok.Biz 6 yaşında yetimhanede tanıştık.Tabiki orada tanıştığım 5 kişinin kardeşim olacağını nerden bilebilirdim? Koskoca Dünyada, hatta koskoca evrende tek sevdiğim,güvendiğim kişi onlar.Çünkü beni asla bırakmayacaklarını,arkamdan bıçaklamayacaklarını,kuyumu kazmayacaklarını biliyorum.Küçüklüğümüzden beri her zaman birbirimize sahip çıktık,kötü günümüzde teselli ettik,beraber güldük beraber ağladık,beraber eğlendik.Fakat dışarıya karşı çok soğuk ve kalpsiz gibiydik.Çünkü insanların ne kadar kötü olduğunu beraber deneyimledik.Hayatın en acımasız sınavıda parasızlık ve fakirlik.

Para kazanmak için bazen bazı yöntemler işe yaramaz.Arkadaşlarım ve benim ayrı eve çıktıktan sonra bir çok iş deneyimimiz oldu.Garsonluk,barmenlik,kasiyerlik gibi.Ama en sonunda ya kovulduk ya istifa ettik.Çünkü bunların hiç bir bize kayda değer bir kazanç sağlamadı.Artık geçimimizi sağlayamamaya başlamıştık.

Kiraları denkleştiremiyor,faturaları ödeyemiyorduk.Aynı zamanda alışveriş yapamadığımızdan dolayı beslenme rutinimizde iyice bozulmuştu. Fakat bir gün hep beraber otururken aniden telefonum çaldı.

Telefonu açtığımda beni gür sesli bir adam karşıladı.Telefondaki adam konuştukça gözlerimiz irileşiyordu.Çünkü adam bize kiralık katil olmayı teklif etmişti.

Aradan 5 yıl geçmişti ve fakirlik bataklığından çıkmış,milyoner olmuştuk.Çünkü kiralık katil olmayı o gün,tam orada kabul etmiştik.Kiralık katil kısaca para karşılığında insanları öldürmek demek.Kulağa korkunç geliyor...Ama biz bu işi yıllardır yapıyoruz ve bugünde o günlerden biri.

Kiralık katil işini yaptığım arkadaşlarımla beraber yine birini öldürmekle görevlendirilmiştik.
Açıkçası içimde ne korku ne de bir heyecan kırıntısı vardı.Çünkü bu bizim 5 yıllık işimizdi ve hiçbir zaman yakalanmamıştık.

Yola koyulduk,saat gece 4 sularıydı ve arabayı ben kullanıyordum.

Yoongi:Sizce bıçaklasak mı ? Yoksa yaksak mı ?

Jungkook:
Hyung ben oyumu bıçaklamaktan yana kullanıyorum.

Jin:Kesinlikle bende.