Bu gün Antalyadaki ilk günüm..Neden bilmiyorum ama burada geldiğimden beri canım çok sıkılıyor. Belki biraz dışarı çıkmalıydım. Dışarıda yürüyorum. Hiç ses yoktu. Taki yıkık bir harabenin önünden geçene kadar... Orada ne vardı, kim vardı, nasıl biri vardı, burayı hiç bilmiyordum. Ve ben bunları düşünürken içeriden hızla bana yaklaşan bir çığlık sesi duydum. İlk duyduğumda gerilip kaçmak istedim ama sonra durdum. İçeride birinin canı yanıyor olabilirdi. Rahmetli babamın ölmeden önceki bana söylediği söz geldi aklıma. "Daima Korkularının Üzerine Git". İçeri ilk adımını attım. Ses gittikçe yakınlaşıyordu. Korkuyordum içeride ne olabilirdi aklıma bin bir türlü şeyler geliyordu. Tam bir koridorun yanındaydım ses gerçekten çok yakından geliyordu. Adeta arkamdaymış gibiydi.
