Chapter 2

91 1 0

ni fujoshi99999

ni fujoshi99999

YOUR POV
Andito ako ngayon sa labas ng bahay hindi ko parin nakalimutan ang aking nakita kagabi haaay sigurado akong hindi imagination yon haay hanggang nagsawa na ako tumitig sa langet at pumunta ako sa aaming kwarto ni min at binuksan ko kaunti ang pinto laking gulat ko ang aming kwarto ay punong-puno ng yelo nakita ko si min naglalaro ng yelo sakanyang kamay, ang kanyang mga buhok unti-unting naggiging kulay blue pati narin ang kanyang mga mata nag-iiba ng kulay pumasok ako sa kwarto at gulat na gulat sya nong nakita nya ako unti-unting nawawala ang mga yelo sa kwarto bumabalik narin ang kanyang tunay na kulay ang kanyang buhok at mata wala narin ang yelo sakanyang kamay.

Xiumin:(y/n)?O.O
you:ano y..yong n.nak..kita ko?
Xiumin:*crying**sniff* (y/n) hindi ako karaniwang tao pero pakiusap mabait ako mahal kita(y/n) mahal na mahal kita wag mo akong iwan pakiusap.

Gusto kong tumakbo at umalis sa sobrang takot pero hindi ko kaya mahal ko si min.

You:hindi kita iiwan mahal din kita wala akong pake kong anong klaseng tao ka pero hinding-hindi kita iiwan.

xiumin:*smile*talaga? mahal din kita.

You:pero pwedeng pakiexplain?

xiumin:hindi ako isang karaniwang tao galing ako sa ibang mundo na tinatawag na exoplanet isang araw masaya ang mga kauri ko don pero merong lumusob saamin pinatay nila ang pamilya ko mga kapatid ko,ako lang ang nabuhay pero hindi ko alam kong may natira paba sa aking pamilya kaya pumunta ako sa mundong ito ibang-iba ang mundong ito dahil dito ay may mga halaman,prutas,bulaklak, sa mundo namin ay puro technology lang ang andon wala akong kaalam-alam dito at isang gabi naglalakad ako may lumapit na babae saakin gusto nya akong alagaan kaya sumama ako sakanya dahil tulad nga ng sabi ko wala akong kaalam-alam sa mundong ito,....inalagaan nya ako,pinapaaral, mabait sya sobra itinuring nya akong anak dahil wala rin naman syang pamilya eh nagiisa lang sya kaso nawala na sya dahil sa sakit na cancer hindi ko alam anong gagawin ko parang bang gusto ko narin mamatay pero alam kong ayaw nya gawin ko yon haaaay iyak ako ng iyak non sa park at andong ka.

Oo naalala ko yon ah.

FLASHBACK
yes tapos narin ako magtrabaho bilang waiter kekeke
Naglalakad ako sa park ngayon habang inienjoy ang simoy ng hangin at nakatingen sa magagandang bituin mahilig talaga ako sa mga bituin so yon nga naglalakad ako hanggang maynarinig akong umiiyak Emerghed may multo pero sinundan ko parin ang iyak nayon hanggang may nakita ako isang lalaki nakaupo sya sa isang swing habang nakayuko at umiiyak lumapit ako sakanya papunta sa harapan nya.

You:Mr stranger ok lang po kayo?

at itinaas nya ang kanyang ulo
emerghed ang...............

~~~~~~~~~~~~~~~~~~
See you in next chapter^_^ plss vote and comment po love you guys kamsa