Geçer demiştin. Zaman geçer sen unutursun. Öyle olmadı işte. Zaman geçmedi ben unutamadım. Benim saatim senin gidişinde durmuştu zaten. Sonra her gün aynı kelime kulaklarımda. Küçük bir çocuğun çığlıkları gibi yankılandı sesin kulaklarımda. Sahi ne çok özlemişim sesini. Aylarca hasret kaldığım bir sesin vardı. Senden sonra kimseye canım diyemedim. Benim canım sende kalmıştı. Zaten adımı da senin kadar güzel söyleyebilen kimse olmadı. Ben herkese sağırdım.
Benim yerlere göklere sığdıramadığım aşkım bitmişti. Adımı dudaklarından duymuyordum. Sanırım canımı en çok bu acıtmıştı. Sen kokan kıyafetlerim olmasını isterken koskoca şehir sensizlik oldu. Boynu eğik kabullendi bu şehir yokluğunu. Her sokak başında sensizlik var. Bu şehrin insanları sen kokuyor. Yanımdan geçen her insan sana benziyor. Nasıl olurda koca şehir sen olur? Ben seni küçük yüreğime sığdıramadım. Ben seni bu şehrin sokaklarına bıraktım.
