Nakita ko siya sa may sulok ng classroom namin and I find it very unusual dahil nag-iisa sya. Never pa syang naging mag-isa o walang kasama dahil marami naman siyang mga kaibigan. Lalapitan ko na sana siya kaso inuunahan ako ng kaba.
Kinakabahan ako....
Naalala ko na naman kasi ang text message niya kagabi.
From Kenneth:
Let's talk tomorrow.
Siguro, ito na iyon. Ito na siguro ang sinasabi ng text message niya.
Ano ba ang pag-uusapan namin? Tungkol ba ito doon? Pagod na ba siya? Maraming katanungan ang sumasagi sa isip ko ngayon pero lahat ng ito walang mga kasagutan. Tanging siya lang ang makakasagot.
"Ano ba ang pag-uusapan natin?" tanong ko sakanya matapos ko siyang lapitan.
"Kai, I'm tired." sabi niya sa akin
Heto na nga ba ang sinasabi ko.
"Tired of what ken?" tanong ko sakanya
"Tired of us." sabi niya and then looked away. Kitang-kitang ko na nangingilid na ang mga luha niya.
"Tired of us."
"Tired of us."
"Tired of us."
Paulit-ulit na nagp-play sa utak ko ang sinabi niya. Parang ayaw magsink-in.
Just like what I expected. Pagod na sya. Pagod na pagod na siya. Well, I can't blame him. Ako ang may kasalanan ng lahat. It's all my entire fault.
"Is this because of me? Tama nga ako Ken, your tired. You are fvcking tired of our situation. This is all my fault ken. It is all my fault!" sabi ko sakanya at humagulgol sa harapan niya.
"Hush baby, it's not your fault." sabi niya at lalo naman akong umiyak
"Sorry Ken. Sorry. Pero kung pagod ka na talaga I'll respect you. Besides, sa akin naman lahat ang sisi diba? Ano ba ang magagawa ko? Ni hindi nga tayo. Walang naging tayo ken, wala. Mutual understanding lang yung meron sa atin. Mutual understanding na naging magulong usapan. Tama ba ako?" sabi ko sakanya and with that, I burst out into tears infront of my sweetfriend. In front of him...
Author's note:
Next update is on next week. :) Thanks for reading! Comment and vote if you like! ;))
BINABASA MO ANG
24 pages
Teen Fiction"Maybe we are meant to fall in love but we are not meant to be together." -Shekinah
