ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
Heeseung's pov
Τράβηξα το σχοινί και το έδωσα στον Jay που κάλυψε τις προμήθειες με το χοντρό πανί. Μόλις μπήκαμε στο τούνελ και πήραμε τις προμήθειες μας στον κόσμο των ανθρώπων, όταν ξαφνικά... ένα βέλος έπεσε σε μια πέτρα κοντά μου. Φαίνεται σαν να προσπάθησε να με χτυπήσει, αλλά απέτυχε.
Heeseung: Υπάρχει ένας άνθρωπος.
Είπα και κοίταξα τριγύρω. Μπορούσα να νιώσω τον χτύπο της καρδιάς και να μυρίσω το φρέσκο αίμα που τρέχει από την καρδιά της.
Jay: Φεύγουμε τώρα;
Είπε και ήταν έτοιμος να χτυπήσει το άλογο για να τρέξει, αλλά τον σταμάτησα.
Heeseung: Όχι, κανείς δεν πρέπει να μας δει να μπαίνουμε στο τούνελ. Είπα και κοίταξα προς την κατεύθυνση από όπου ήρθε το βέλος.
Μετά άκουσα τους ήχους των φύλλων. Φεύγει, ο καρδιακός παλμός έφευγε. Ο άνθρωπος προσπαθούσε να ξεφύγει. Έτσι τρέχω γρήγορα και πάω να δω ποιος είναι πίσω από τα φύλλα. Αλλά μόλις μπήκα μπροστά της, έδειξε το βέλος της μπροστά στο πρόσωπό μου.
?: Μην τολμήσεις να προσπαθήσεις να κουνηθείς..ή αλλιώς θα σε σκοτώσω... κατάλαβες;
Είπε, αυτό με έκανε να... χαμογελάσω Heeseung: (καθάρισα το λαιμό του) ένας γενναίος άνθρωπος.
Είπα σχεδόν γελώντας μαζί της και πήρα το βέλος που δείχνει πάνω μου και το πέταξα. Προχώρησα προς το μέρος της ενώ εκείνη συνεχίζει να πηγαίνει προς τα πίσω.
?: Μην με πλησιάζεις εγκληματία.
Heeseung: (γέλασα) Κοίταξε με σωστά, νομίζεις ότι είμαι εγκληματίας;
Είπα και την κοίταξα στα μάτια με ένα χαμόγελο στα χείλη ενώ περπατούσα προς το μέρος της.
?: Όχι... τι εννοείς εγκληματία; Μην με πλησιάζεις!
Είπε καθώς της κρατάω και τα δύο χέρια και την σπρώχνω να στηριχτεί σε ένα δέντρο. Heeseung: Ω.. Νομίζεις ότι είμαι εγκληματίας; Οχι δεν είμαι.
Είπα και της χαμογέλασα ξανά.
?: Ναι, φαίνεται ότι δεν είσαι απλώς εγκληματίας, είσαι μανιακός.
Είπε και με κλώτσησε στο στομάχι και με έσπρωξε γρήγορα μακριά της. Έπεσα στο έδαφος. Επρόκειτο να σηκωθώ όταν ανέβηκε από πάνω μου και έβαλε το χέρι της στο λαιμό μου.
?: Τώρα πες μου τι έχεις μέσα στην άμαξα σου.
Με ρωτάει και την κοίταξα.
Ο Jay έρχεται από πίσω της και σκεπάζει τη μύτη της με ένα κομμάτι ύφασμα που έχει ένα φίλτρο ύπνου. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα έχασε τις αισθήσεις της και έπεσε κάτω.
Jay: Τι στο καλό είναι αυτό; Προσποιείσαι ότι είσαι αδύναμος μπροστά σε έναν άνθρωπο; Βαριέσαι και προσπαθείς να παίξεις μαζί της;
Είπε και βοήθησε να σηκωθώ.
Heeseung: Κάπως έτσι..
Είπα και κοίταξα την κοπέλα ξαπλωμένη στο έδαφος. Κάθισα και την κοιτούσα προσεκτικά. Είναι όντως άνθρωπος; Πρέπει να είναι θεά. Πανέμορφη!
Jay: Σου αρέσει;
Ξαφνικά με ρωτάει και σηκώνομαι. Heeseung: Φυσικά κι όχι.
Είπα και απομακρύνθηκα.
Jay: Μην λες ψέματα! Γιατί αν πραγματικά δεν σου αρέσει, τότε γιατί δεν της έστριψες το λαιμό να την σκότωσες πριν από λίγο; Αυτό κάνεις με τους ανθρώπους που σου κλείνουν το δρόμο σωστά?!?!
Φώναξε και συνέχισα να περπατάω.
Jay: Heeseung! Τι θα κάνουμε με αυτό το κορίτσι;
Heeseung: Απλά άφησε την εκεί! Θα πάει σπίτι όταν ξυπνήσει!!
Είπα και ανέβηκα στην άμαξα.
Heeseung: Χάρηκα που σε γνώρισα.
