derinle batuhan ne sevgili ne de öyle
iki yabancı gibiydiler. birbirlerine yakın davranıyorlardı. derin için bu artık vazgeçilmez bi hale gelmişti batuhan onun hayatında yer kaplayan insan olmuştu. ona güvenebiliyordu. batuhanın hissettiklerini bilmiyordu ama kötü düşünmüyordu o da. tek isteği mutlu olmak her genç kızın isteği mutluluk. deliler gibi eğlenmek, fotoğraf çekilmek, kıskanmak, birlikte doyasıya yemek yemek istediği bi sevgilisinin olmasını istıyordu. galiba bunu istemek biraz zordu onun için çünkü derin öyle bir yerde ki şuan ne acı ne mutluluk hissedebiliyor. sırf berke olan öfkesinden ne isteğini bilemiycek kadar öfke bürümüştü gözünü. kendini böyle avutuyordu belki de. batuhanla bu durum devam edıyordu. ama bi sorun vardı batuhanı seven paylaşamayan biri. derin üstelik bu mesajları görüyordu. içindeki tüm hayatı paramparça olmasına rağmen bir kez daha yıkılmıştı. bir kez daha pes etmişti. ama batuhana hiç bir şeyi caktırmıyordu. bi gün derin batuhana mesaj atmamıştı zordu bu onun için ama böylesi daha iyi diye düşünüyordu. diğer gün batuhandan mesaj bekledi ama beklediği sonuç iyi cıkmamıştı. o gün derine batuhandan hiç mesaj almamıştı. derin içinden 'işte şimdi anladım kimin bu pek ilişki olmasa da daha cok çaba sarf ettiğini mutlu olmayı geçtim kimseye güven olmazmış bu hayatta kimin kölesi olıyım diye dolaşıyo herkes kimse bilmiyo ki insanların içinden ne mücevherler var' diyerek geçiştirmişti. geçmişine bakıp gülüyordu. O kadar rezil bi duruma gelmişti ki o mu yoksa hayatına giren insanlar mı bu kadar acımasızdı.
