Düşeş

9.Bölüm

Gözyaşlarım karışıp toprağa
çamur, oldu bağrımda

Seni sevmelerim.
Asla bitmedi.
Bir.
Şarkının melodisini andıran,
sonbaharında.
Seni her gördüğümde...
Çekingenliğim içime oturdu.
Kalkmak bilmeyen heyecanıyla,
Sevmişim seni, feride,
Geçmişe el sallayıp
Bir daha geri döndüremesekte
ilkbaharı"na

Güneş göz kapağını açıp ufukta
Sert bakışıyla canımı yaksada
sıcaklığıyla
Bulutlar çekse de beyaz mendillerini
arkalarında bırakacakları yıldızlara

Canım yansada belki de kanımla

Seni her zaman her halinle seveceğim inan bana diyerek
Hüseyin bey sarıldı
Feride hanımın boynuna,
İçinde barındırdığı aşkının sıcaklığıyla

Feride hanımın gözyaşları, karıştı,
Hüseyin beyin ceketinin omuzlarına
Aşkın varlığı
Tekrar belli etti kendini
Erol ve süheylayada

Ersin
Sadece bakmakla yetindi yalnızlığıyla

Hayat
Elbet nasip kısmet deyip
onu da ağarlayacaktı yaşadığı müddetçe
Bir kızla

Hasansa
Bir ağacın dalında
beli bükük yaprak misaliydi
üflese rüzgar kesecekti ayaklarını yerden alıp, götürecekti bilinmezliğe

Sanırsın
Harcanacaktı ayakkabı altlarında
O kadar bitkin yorgun paçoz yaşıyordu
Sanırsın
Başka bir dünyada
Tek başına

Saçlarının telleri
suyun akışına bırakmış misaliydiler.
Kendilerini
Kopup dağılıp gidiyorlardı etrafa

Ersin ve süheylanın aşkıysa
Sanırsın
Bardaktaki yarım kalan badeydi
İçmeden sarhoş olduğunu hatırlatan
Bir türlü
Sonuca bağlanamayan acısıyla
Tıpkı
Avucunun içine altı zar alıp
atar misaliydi masaya
Ansızın dört bir yana
Ayrılıp gidişleri sorgusuz sualsizce
Bir anda

Anlaşılan süheyla
Sonlara konan noktayı kaldırırcasına
devam etmek istiyordu,
Erol la olan aşkına
başını çevirerek
ona doğru koşmasıyla