A Family Matter

AFM - One

Zerah

Another exhausting work day is waiting for me, yet, here I am, still doing what's good for the company and for the family.

“Atty. Ledesma? Hindi ba't professor niyo iyon? Grabe ka na, Sis, mas matanda pa iyon sa iyo.”

“Luh! Ate, crush lang naman, eh. At saka, wala naman akong balak jowain iyon.”

“Hindi raw? Landi mo, Ciara! Sa pagtili pa lang, alam na.”

“Aray ko, Ate Den! Sobra ka na, ah, umpph!”

“Ate Ysa, oh!”

I was about to go when I heard my sisters giggling about a guy. And Ysabel? What the hell is she still doing here? Dapat nasa trabaho na siya by now.

How could she be so unprofessional?

I rolled my eyes at the thought, and entered the lounge room. Nakakalat sa sahig ang mga cushions at mga snacks na nagkandatapon dahil ang low table ay ukupado ng mga textbook at mga notebooks nila.

“Hi, Ate!” nakabungisngis na bati ni Denize. Nakataas ang mga paa sa low table.

Inirapan ko siya.

“Oh, why's the long face, Ate?” pang-aasar ni Ciara. Pareho sila ni Denize na nakapatong ang mga paa sa  low table.

These childish women.

Nainis na ako nang tuluyan sa dalawang 'to. Tinaasan ko sila ng kilay at nag-cross arms, “Tumahimik nga kayong dalawa. Ikaw naman, Ysabel, bakit nandito ka pa?”

“Eh, Zerah, nag-day off ako ngayong araw. I promised to Denize and Ciara that I'll help them with their upcoming exam,” she explained.

“Yeah. Ate, why don't you have some day off para naman makapag-rest ka?” Denize suggested then grabbed some chips from her lap.

Umirap ako, “Hindi ko kailangan ng day off. Work should be given importance and time shouldn't be wasted on things that aren't really important,” pagkatapos sabihin 'yun ay lumabas na ako ng kwarto.

I'm not immature like them. Hindi ko sila iniinsulto, I'm just telling the truth. Masyado silang malapit sa isa't isa. That they don't even realize they invest too emotion. Mahirap ang maging emotionally attach sa mga tao, kahit pa mga kapatid mo sila. Who knows, in the end, they might turn their back on you.

Ysabel

“Grabe, ang sungit ng babaeng 'yun,” ani Ciara sabay ikot ng mata.

“Hoy, anong ‘babae’ ka riyan? Ate pa rin natin siya,” sermon ni Denize sa kanya.

“Girls, kayo na ang magpasensya sa kanya. Ganun lang yun pero mabait naman yun, diba?” Sabi ko sa dalawa.

I'm not sugarcoating her, I'm just stating the fact.

“Oo nga, remember, Ciara? Nung first day mo as a high school student, inaaway ka ng mean girls, ipinagtanggol ka niya,” Denize told her and we chuckled at that.

“Tsk! Dati lang yun, at saka bata pa ako nun. Malay ko ba na may mga jonget na mga babaita roon?” inis na sabi niya at nag-cross arms sabay subo ng chips.

I chuckled softly. Hindi talaga sila magkasundo pero kahit ganun ay hindi nalalayo ang mga ugali nila. Parehong mainitin ang ulo at mainipin.

Nagpatuloy ako sa pagtulong sa kanila na mag-aral para exam nila next week. Si Denize graduating na sa major niyang bussiness management. Si Ciara naman ay 2nd year college, nag-aaral siya ng law. Saming magkakapatid, siya lang ang nag-take ng law kaya nagulat kami sa desisyon niya. Lahat kami ay nasa  business management. But we still support her.