Scarlet Mansion V 2.0

~Sev Beni Sevgilim, Daha Çok Sev~

Gölün içine girdi kızıl kral dibe doğru battı yavaşça ters bir dünyaya çıktı kan dolu bir mağaraya.

Scarlet bazen zamanda geri gitmeyi severdi eskileri düşünmek onu rahatlatıyordu ne kadar saf olduğunu hatırlamak onu şimdiki haline getiriyordu.

Saat geç değildi hastane kapanmamıştı annesinin yanına gitmeyi düşünüyordu kıyafetlerini giydikten sonra odadan çıktı  ve resepsiyona gitti annesinin oda numarasını öğrendi ve oraya gitti "549" scarlet kapıya tıklattı ve içeri girdi içeride az ışık vardı annesini görebiliyordu scarlet başka kimse yoktu.

"Scarlet? Annecim ne yapıyorsun burda.. dinlenmen gerekiyor..."

"Anne ya beni boşver... Sen nasılsın iyimisin.."

Scarlet kapıyı kapattı ve yatağın ucuna oturdu annesinin elini tuttu

"Vampir olmak çok kötü bir his.. tenimin yandığını hissediyorum oğlum...bu azıcık ışıkta bile canım yanıyor.."

"Üzgünüm anne ben.. nasıl hissetiğini anlayabiliyorum.. ama iyi olucaksın yanından hiç ayırlmicam ben her zaman burda olucam..."

"Senin yanımda olduğunu duymak beni mutlu ediyor scarlet... Ama baban...sanırım artık beni görmek istemiyor.. bütün güzelliğimi kaybettim heryerim yanıyor çok hassasım...ona istediğini veremiyorum artık..."

Scarlet duraksamıştı babası annesini seviyordu dimi? Güzelliği için değil kişiliği için..onunla geçirdiği zaman ve yarattığı aşklar için seviyordu dimi? DİMİ?!

"a-anne hayır öyle düşünme babam seni sen olduğun için seviyor asla güzelliğine bakmadığına eminim lütfen...."

Vionna ağlamaya başladı...

" O zaman neden... O ZAMAN NEDEN YÜZÜMÜ GÖRÜNCE BİR LAF ETMEDEN KAÇTI?!? NEDEN?! ONUN İÇİN ARTIK İYİ DEĞİLİM BEN ARTIK BİR HİÇİM!!"

Vionna elleriyle kendi yüzünü parçalicakken scarlet onu kollarından tutup sarıldı. Vionna bağırıyordu her bağırmasında scarlet ona daha sıkı sarılıyordu

"Babam çok üzgün anne.. lütfen sende başlama... Bizi korumayı başaramadı her şey için kendini suçluyor... Sakin ol lütfen.. güzel olman kimsenin umrunda değil.."

Vionna sakinleşmeye çalışıyorffu ama hıçkırarak ağlamasını durduramıyordu en son bir hemşire geldi ve onu yatıştırdı  scarlet son defa annesinin elini öptü ve odadan ayrıldı.

Buna inananamıyordu...sadece yemek yemeğe çıkmışlardı ve olan şey buydu ailesinin dağılması..merak etmeden duramıyordu bu planlanmış mıydı? pupeteerlar neden bu kadar geç kalmıştı? Peki ya o sarı guardian... Ona birisini anımsatmıştı o kocaman kanatlar... Bir pupeteerın guardianı olabilirmiydi?

Scaret hemşirelerden eşya talep etti ve resim etmeye başladı o ssrı guardianı hatırladığı kadar çizdi... Resmi guardian kıyafeti gidiyordu elastik kumaştan heryeri kapanmış ve tayt gibi sıkı yüzü saçı kulakları görünmüyordu ve kıyafeti sarıydı kanatları vardı... Belki 3? 4? Daha fazlada olabilirdi vücudu geniş ve güçlü ama yüz hatları kadınsıydı. çizdi ve çizdi  bu çizdiklerini ellaya atmak isterdi ama telefonu kayıptı... Tahlilsizlik çok acı bir şey.

Sonra kendisi çıkarmaya çalıştı sarı.. renkte bir tanrı.... Çok uzuvlu? İnce yüz.. scarletin aklına kimse gelmiyordu...ondan yatmaya karar verdi yastığı başına koydu ve uyumaya çalıştı. Annesinin ağlayışları kulaklarında çınlıyordu daniel böyle bir şey yapmazdı az önce demişti...sizi kurtaramadığım için utanıyorum diye.. o gece scarlet acı ile yattı..