Uni/
ဆေးရုံဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စပီးနောက်Taeတယောက်သားကိုအရင်ကထက်ပိုပီးဂရုစိုက်လာတယ်သားဘယ်လောက်ထိခက်ခဲနေခဲ့မလဲသူသားမှန်းjiရောjinhyungစီ၀န်ခံခဲ့တယ်တယောက်သောသူJeonစီ၀န်ခံဖို့သိပ်ကိုခက်ခဲတယ်
"Taeအခန်းထဲမာလားhyung၀င်ခဲ့မယ်နော်"
"ဟု၀င်ခဲ့လေhyung"
အခန်းထဲ၀င်လာပီးကုတင်ပေါ်တက်ထိုင်လာတဲ့သူရဲ့hyung
"tae jiminပြောပီးလို့hyungသိပီးပီjiminလဲtaeကိုပြောပီးရောပေါ့jungkookဘက်ကဖြစ်ချင်လို့ဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စမှမဟုတာသူကိုနမခွင့်လွတ်နိုင်ရင်တောင်jeontaeဘက်ကိုကြည့်သင့်တယ်"
"ကျွန်တော်သူကိုမခွင့်လွတ်နိုင်တာမဟုဘူးhyungသူပြောခဲ့တဲ့စကားကိုမမေ့နိုင်သေးတာ"
ယောက်ကျားတယောက်ကဘယ်လိုကိုယ်၀န်လွယ်နိုင်မာလဲTaeရားမိုက်ရူးရဲမဆန်နဲ့တဲ့အတိတ်ကသူပြောဖူးတဲ့စကားတေအခုထိမေ့မရသေးဘူးဒါတင်မကဘူးသားလေးကိုယ်၀န်ကြောင့်သူမသိအောင်ပြင်ပသွားမွေးခဲ့တာပြန်လာတော့သူမင်္ဂလာပွဲတဲ့သူသိပ်ရက်စက်ခဲ့တယ်သူငယ်ချင်းမကျချစ်သူမကျသူတို့ဆက်ဆံရေးသူဘာများတားစီးပိုင်ခွင့်ရှိမာလဲထိုချိန်သူသိပ်ခက်ခဲခဲ့တာလသားအရွယ်သားလေးကိုအိမ်အဖိုးမေးတော့သူမာဖြေစရာမရှိခဲ့ဘယ်သူဘယ်ကမိန်းမနဲ့ရလာတဲ့ကလေးလဲငါအိမ်မာမထားနိုင်ဘူးပြောလာတော့ငယ်"ကမိဘမရှိတော့တဲ့အချိန်ထဲကစောင့်ရှောက်လာတဲ့အဖိုးစကားသူမလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့ရွေးချယ်စရာမရှိတဲ့အဆုံးjinhyungနဲ့jiနဲ့တိုင်ပင်ထိုသူလက်ထဲအပ်ခဲ့မိတာjeonနဲ့သိပ်တူတဲ့သားကိုဘာမှမလုပ်လောက်ဘူးမလားဒါပေမဲ့သူထင်သလိုမင်္ဂလာပွဲအထမမြောက်ခဲ့ဘူးတဲ့...
jinhyungပြောတဲ့စကားကိုမသိချင်ယောင်ဆောင်ပီးအောက်ထက်ဆင်းခဲ့တော့သားနဲ့jiစကားသံများ
"jeontaeကဲဖိုးဖိုးငယ်လို့ခေါ်"
"ဖွားဖွားငယ်"
"မဟုဘူးလေးဖိုးဖိုးငယ်လို့ခေါ်ကွာ"
"ဖွားဖွားငယ်"
"jeontaeဉီးjiပြောပြမယ်ဉီးjiကသားဖိုးဖိုးလေးနဲ့ယူရင်သားကဉီးjiကိုဖိုးဖိုးငယ်တော်ပီးလေ"
