မြတ်နိုးရပါသော မစ္စဟွမ် (Professor T)

ကျောင်းပထမဆုံးနေ့

သာယာလှပသောမနက်ခင်းတစ်ခု၌

ဒီနေ့က ကျောင်းစတက်ရမယ့်နေ့ပါလား။

Yay!

ကျွန်မ ရွဲ့တဲ့တဲ့အသံနဲ့ ပြောလိုက်တာကို ရှင်တို့ ကြားနိုင်လိမ့်မယ်လို့ ကျွန်မ မျှော်လင့်ပါတယ်။ ကျွန်မ ကျောင်းသွားရတာကို သဘောမကျလို့မဟုတ်ပါဘူး၊ ကျွန်မ သဘောကျပါတယ်။ အရိုးသားဆုံးပြောရမယ်ဆိုရင် ကျွန်မ ကျောင်းသူတစ်ယောက် ဖြစ်ရတာကို နှစ်သက်တယ်။ ကျွန်မ ကျောင်းကိစ္စတွေနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကြောင့် စိတ်ညစ်ရရုံလေးပါ။ အင်း....ကျွန်မတို့အားလုံးမှာ ကျွန်မတို့ကို စိတ်ညစ်ရအောင် ဘယ်လောက်ပဲ ရူးမိုက်တဲ့ကိစ္စတွေလုပ်လုပ် ကျွန်မတို့ အလေးထားဂရုစိုက်နေရတဲ့ သူငယ်ချင်းမျိုးတွေ ရှိကြတာပဲလေ။

ကျွန်မခုတင်လေးနဲ့ ခွဲရတော့မှာကို ကျွန်မ ပျင်းနေရုံလေးပါ။ ကျောင်းပိတ်ရက်တစ်လျောက်လုံး အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ အချိန်ဖြုန်းခဲ့တော့ အကျင့်ဖြစ်နေပြီလေ။ ပျင်းဖို့ကောင်းတဲ့ပုံစံဖြစ်နေပင်မယ့် ရှင်တို့ အပြစ်တင်လို့မရပါဘူးလေ။ ကျွန်မက ဖော်ရွေပြီး အပေါင်းအသင်းများတဲ့သူ မဟုတ်တဲ့အပြင်ကိုမှ ကျွန်မက အိပ်ရတာကို တော်တော်လေး သဘောကျတာ။

ပြီးတော့ ကျွန်မက ညရောက်မှ နိုးကြားနေတဲ့သူမျိုးလေ၊ ကျွန်မက တစ်မနက်လုံးအိပ်ပြီး ညရောက်မှထတဲ့လူစားမျိုး။ မိုက်တယ်မလား၊ ဒါက ကျွန်မကို ခံစားရလွယ်စေတယ်။ ညဆိုရင် ကျွန်မတို့က အတွေးတွေနဲ့ အထီးကျန်နေကြတာလေ။ ကျွန်မတို့စိတ်တွေက တစ်နေ့လုံး ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ပြန်စဉ်းစားပြီး ကျွန်မတို့ဘဝတွေထဲက အရာအားလုံးကို သေချာစဉ်းစားတွေးတောနေကြတာ။ ကျွန်မတို့အားလုံး ဒီလိုပဲဖြစ်ကြလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်မ ထင်ပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ကျွန်မကိုယ်တိုင်ကိုက အဲ့လိုလုပ်ဖြစ်လို့ပါ။ ဒါက ကျွန်မရဲ့ညတိုင်းလုပ်နေကြအရာပါ။

ကျွန်မ ညက သိပ်မအိပ်လိုက်ရတဲ့အပြင် ဒီနေ့မနက် အစောကြီးနိုးနေပြန်တယ်။ ဒီတော့ ကျောင်းသွားဖို့ ပြင်ဆင်ပြီးထွက်လာခဲ့သည်။