တိုးညှင်းလှသော သီချင်းသံထွက်ပေါ်နေသည့် အခန်းထဲဝယ် ကောင်လေးတစ်ယောက် စိတ်မပါသည့် ပုံစံဖြင့် သူ၏ဗီဒိုရှိအဝတ်အစားများအား luggageထဲသို့ပြောင်း၍ ထည့်နေလေသည်။
ဖွင့်ထားသည့်သီချင်းက အချစ်အကြောင်းဖွဲ့နွှဲ့ထားသည့် သီချင်းဆိုပေမဲ့ စိတ်ထဲတွင်တော့မကြည်နူးနိုင်ချေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် မလုပ်ချင်နေသည့်ကိစ္စတစ်ခုအား လုပ်ရတော့မည်ဆိုလျှင် ဆယ်ကျော်သက်လူငယ်တစ်ယောက်အနေနဲ့ မည်သို့မျှ ပျော်ရွှင်နိုင်မည်မထင်မိပါ။
ယောကျ်ားလေးလည်းဖြစ်နေသည့်အလျောက် အစကတည်းက အဝတ်ခေါက်ခြင်းအနုပညာကို မကြိုက်တတ်လေတော့ ဖြစ်သလိုထိုးထည့်ရင်းအဝတ်တစ်ဝက်လောက်ဟာ luggageထဲတွင် မလှမပနေရာယူထားတော့သည်။
"ဟာ....ဖိနပ်တွေထည့်ဖို့ကျန်သေးတာကို မဆံ့တော့ဘူးလား "
စိတ်ပျက်လက်ပျက်ရေရွတ်လိုက်သံနဲ့အတူ လက်ထဲက Teeတစ်ထည်ဟာလည်းလွှင့်ပစ်ခြင်းခံလိုက်ရပြန်သည်။ ကုတင်ခြေရင်းကကြမ်းပြင်မှာခြေဆင်းထိုင်ရင်း စိတ်ပျက်စွာငြီးငြူနေသည့်ကောင်လေးတစ်ယောက်။ အဘယ်အရာကများသူ့ကိုအခုလိုဖြစ်အောင်လုပ်နေပါလိမ့်။
ထိုစဥ် တံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ အမေဖြစ်သူကရောက်ရှိလာသည်။ဝင်လိုက်သည်နှင့်ဆူပူကြိမ်းမောင်းသံလေးက ဖွင့်ထားသည့်သီချင်းသံကိုတောင်လွှမ်းမိုးသွားသည်။
"အီဒါအူးလ်!! အဝတ်ထည့်ခိုင်းတာမနက်ခင်းကတည်းကကို အခုထိမပြီးသေးဘူးလား ကြည့်ဦး အဝတ်ကိုလည်းဖြစ်သလိုတွေလုပ်ထားတာ"
"မေမေကလည်း သားမှမသွားချင်တာ "
"မသွားချင်ရအောင် မကောင်းတဲ့နေရာပို့နေတာလည်းမဟုတ်ဘူး အဲ့အတွက်လည်းမေမေတို့ပိုက်ဆံအပြည့်သွင်းပြီးပြီ နေ့ခင်းသုံးနာရီလာခေါ်မယ်ပြောထားတယ်မလား မြန်မြန်လုပ်တော့သွား ရေချိုးတော့ အဝတ်တွေမေမေပြန်ထည့်ပေးထားမယ် "
အမေဖြစ်သူက အတင်းတွေထခိုင်းနေတော့ ဒါအူးလ် တို့မလုပ်လို့မရတော့ပေ။ ပုံမှန်ဆို မေမေကိုဂျီကျပြီး နည်းနည်းလေးချွဲပြလိုက်ရင် ရပေမဲ့ အခုကိစ္စက ဖေဖေကိုယ်တိုင်လည်း ပို့သည့်ကိစ္စဖြစ်နေတာရယ် သူကိုယ်တိုင်ကလည်းအမှားလုပ်မိထားတာရယ်ကြောင့် ငြင်းဆန်လို့မရသည့်အခြေနေသို့ရောက်ခဲ့လေတော့သည်။
