Unicode ✅
-THAT MAN-
လမ်းမထက် အပြေးအလွှား သူ့ထက်ငါအပြိုင် မောင်းနင်းနေသည့် ဆိုင်ကယ်တွေမှာ မြို့ထဲဆူညံပွက်လောရိုက်နေပြီး ထိုဆူညံသံတွေမှာ မြို့ထဲကလူတွေအတွက်တော့ ရင်းနှီးနေသယောင်။
ဘယ်သူဘာမှ ဝင်မဟရဲ။ မတားရဲတဲ့အထိ ထိုဆူညံသံတွေ၏ ပိုင်ရှင်တွေမှာ သူတို့်မြို့ထဲ၌ နာမည်ကြီးလှသည်။ သို့သော် ထိုလူတွေမှာ လူဆိုးဂိုဏ်းတွေလည်းမဟုတ်သလို လူကောင်းတွေအဖြစ်လည်း သတ်မှတ်လို့မရပြန်ပေ။
“ပြန်ပေးပါ ကျွန်တော်ပိုက်ဆံတွေ ပြန်ပေးပါ”
“ဒီမှာကောင်လေး မင်းပိုက်ဆံ ပြန်လိုချင်လား”
လက်ထဲက အရက်ပုလင်းအား တစ်ချက်မော့သောက်ကာ သူ့ရှေ့က အထက်တန်းကျောင်းသားအား လက်ညှိုးဖြင့်ထိုးကာ မေးလာတဲ့ အရက်သမား။
“အဲ့ဒီငွေက ကျွန်တော်ကျောင်းလစာ ပေးရမဲ့ငွေဖြစ်တာကြောင့် ပြန်ပေးပါ တောင်းပန်ပါတယ်”
ထိုကောင်လေးမှာ မျက်ရည်စမ်းတမ်းနှင့် ဒူးထောက်မတက် သူပိုက်ဆံအား ပြန်တောင်းနေသော်လည်း ရှေ့ကအရက်သမားကတော့ ဂရုပင်မစိုက်။ သူသောက်စရာရှိတာသောက်ရင်း ထိုကောင်လေးငိုယိုနေပုံကို ဟားတိုက်သလို လှောင်ရယ်နေလေသည်။
“တောင်းပန်ပါတယ် ပြန်ပေးပါ”
“မင်းပိုက်ဆံကိုတော့ ပြန်ပေးဖို့ အစီအစဉ်မရှိဘူး အကယ်၍ မင်းပြန်လိုချင်တယ်ဆိုရင်”
ဆက်မပြောပဲ ထိုကောင်လေးအား ခေါင်းအစခြေအဆုံး နှုတ်ခမ်းသပ်ကာ ကြည့်လာတဲ့ အရက်သမားကြောင့် ထိုကောင်လေးမှာ ကြောက်လာဟန်။ အင်္ကျီအောက်နားစအား ခပ်ကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ထိုနေရာကနေ ထွက်သွားဖို့ပြင်တော့၏။
သို့သော်။ ရုတ်တရက်ဆိုသလို ထိုကောင်လေး၏ လက်တွေအား ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း လှမ်းတားလိုက်တဲ့ အရက်သမားကြောင့် ထိုကောင်လေးမှာ ကြောက်လို့ ပို၍ငိုလေပြီ။
“လွှတ် ကျွန်တော်ကိုလွှတ်”
“မင်းပိုက်ဆံပြန်ယူချင်တယ်ဆို”
YOU ARE READING
-THAT MAN- [Complete]
Fanfiction"ကျွန်တော်ကို လေးလေးစားစား ဆက်ဆံပါ လူကြီးမင်း" "လေးလေးစားစားတော့ မဆက်ဆံချင်ဘူး Role Play ဆိုရင်တော့ မဆိုးပါဘူး"