ტყვე🖤🙂

8

ნანას პოვ

საშინელი გრძნობაა როცა უბრალოდ არაფრის გაკეთება არ შეგიძლია,როცა ყველაზე უსუსურ ადამიანად გრძნობ თავს.მთელი ამ დღეების განმავლობაში ნამჯუნი მაწამებდა ახლაც მცემა და გაქრა.თავს საშინლად ვგრძნობ არ ვიცი რა გავაკეთო,თავს ვერ ვშველი,ჯონგუგი კი არ ჩანს.
ჰაჰ(ჩაცინება)ნუთუ მეგონა რომ მართლა მოვიდოდა?ან იქნებ...მოდის მაგრამ რაღაც უშლის ხელს.გული ძალიან მტკივა.ნუთუ არ შეიძლებოდა მეც სხვებივით ნორმანული ცხოვრება მქონოდა?აღარ შემიძლია ვეღარ გავუძლებ თუ ნამჯუნი კიდევ ერთხელ მცემს ალბათ ვეტყვი რაც მოვუყევუ მასზე.მგონი ვგიჟდები,ამდენი ფიქრისგან უკვე თავი მტკივა ჯობია უბრალოდ ვცადო და დავიძინო.

ავტორის pov:

უკვე ერთი კვირა გავიდა რაც ნანა ნამჯუნს ჰყავს.ის საწყალ გოგოს საშინლას უსწორდება,გამუდმებით სცემს ზოგჯერ ამათრახებს კიდეც მაგრამ ნანა მაინც არაფრის დიდებით არ ამბობს თუ რა უთხრა ჯონგუგს მის შესახებ.

ამ ერთი კვირის განმავლობაშჯ კი ჯონგუგი ჯიმინთან ერთად გეგმებს ადგენს თუ როგორ წამოიყვანოს ნანა ნამჯუნისგან.რატომ უნდა ასე ძალიან ნანას დაბრუნება?ვითომ უყვარს?არა არა მას უბრალოდ უნდა რომ ტყვე დაიბრუნოს რომელიც დაეხმარება მისი მშობლების მკვლელის პოვნაში.იგი დარწმუნებულია რომ ამ ამბავში ნამჯუნის ხელი ურევია მაგრამ მტკიცებულებები სჭირდება რათა უფრო დარწმუნდეს თავის სიმართლეში.ნანა ერთადერთი საშუალებაა რომლისგანაც შეძლებს ნამჯუნის შესახებ რაიმის გაგებას.ამიტომაა რომ ასე ძალიან ცდილობს ნანას დახსნას.თუ ნამჯუნი ნანას რაიმმეს დამართებს ჯონგუგში არსებული დემონი გაღვიძებას დაიწყებს,აი მაშინ კი კიმს აღარაფერი აღარ უშველის.

ნანას პოვ:

ისევ იმ საშინელ ოთახში ვარ.ასე ყოფნა აღარ შემიძლია.დაძინება ვცადე მაგრამ მხოლოდ 5 წუთი მეძინა.ამას თუ საერთოდ ძილი ჰქვია.ზურგი საშინლად მეწვის ის გამოსირებული მთელი დღე და ღამე მაწამებს აღარ ვიცი რა ვქნა.
ჩემს ფიქრებში ვიყავი გართული როცა რკინის კარები ისევ გაიღო და ნამჯუნი შემოვიდა.ჰო აბა სხვას ვის ველოდი.