WOMAN OF MY DREAMS (GXG)

PROLOGUE

Lance's POV

"Elsie, naniniwala ka ba sa diyos?" Sabi ng pamilyar na boses. She's a woman based on her voice, but I can't see her face. It's blurry.
    

She's talking to another woman named Elsie, if we're going to compare their clothes mas mayaman si Elsie. I can see the accessories sa katawan niya habang ang isa naman ay simple ngunit maganda pa rin tignan dahil sa pigura nito.
    

"May diyos ba talaga, Augustine?" Mahinahong tanong ni Elsie sa kaniya while they're sitting beside the huge tree. May malaking tela na kanilang inuupuan, at pagkain sa tabi.
   

Maganda ang tanawin, berdeng berde ito. Puro damo, puno at bulaklak ang paligid habang malinis tignan ang kalmadong tubig ng lawa na kanilang tinitignan mula sa pagkakaupo.
   

"Wala namang masama kung maniniwala tayo, walang mawawala." Sabi nito at tumingin sa babaeng nakatitig lamang sa kaniya habang nahahanginan ang kanilang mga katawan at buhok.
   

Elsie remained quiet while thinking about Augustine's point.
    

"I don't believe that there is God, Augustine." Elsie said, looking directly at her eyes.
  

"Pero--"
    
  
"Hindi pa ako tapos magsalita, wag mong putulin ang aking pananalita." Ma-awtoridad na pagkakasabi niyo dahilan para mapangiwi kaunti si Augustine.
        
   
"Paumanhin, aking binibini."
  
    
"I don't believe in God... not until I meet you." Ilang sandali ay pinutol niyo ang tingin sa mata ng isa't at ibinaling nito ang tingin sa lawa na nasa harap nila.
        
    
"I don't pray. I don't like going to church because it reminds me of people who died for our freedom— labanan gamit ang mga armas, at sandata. Habang ang gusto lamang natin ay makamit ulit ang kalayaan na kanilang kinuha. Paniniwala at kinagisnan natin ay nag-iba kaya hindi mo ako masisisi sa aking paniniwala... lalo't na't saksi ang impo ni pappa sa digmaan at kaharasan." Marahang nakatingin lamang si Augustine habang nagsasalita si Elsie at iniintindi ang bawa't sinasabi nito.
       
    
"Ngunit..." Tumingin ulit si Elsie kay Augustine.
   
     
"Nabatid ko na lamang na isang araw ay ako'y nagdarasal... para sa'yo— sa iyong kaligtasan,  na biyayaan ka nawa nang kasiyahan na walang hanggan." Hindi makapagsalita si Augustine at kita ang maliit na awang sa kaning bibig ng kaniyang marinig ang sinabi nito.
   
     
"Kahit ano mangyari ay ang iyong boses ang pipiliin kong marinig sa libong nagsasalita, ang iyong kamay na aking pipiliin na hawakan, at ako'y iyo kahit na sinong tao pa ang iharap sa akin ng aking pappa at mamma upang pakasalan. Augustin------"
    

     

   

 
I woke up with the feeling heavy on my chest, making it harder for me to breathe. Pinunasan ko na lamang ang aking pisngi ng mapagtanto na basa ito.
 

Pang labing-siyam na beses na 'to ngayong buwan.
    
   
Mas lumalala ang ganitong panaginip ko nitong mga nakaraang linggo, hindi ko alam kung bakit. Ang pagkakapansin ko lang ay nagsimula lang siya mag-dalawa or tatlong beses lalo na kapag pagod na pagod ako sa isang araw ay after nung nagkaroon ng team building.
    
  
This also the reason kung bakit hindi ako makatulog nang maayos.
    
  
I'm clueless kung bakit wala akong napanaginipan nung katabi kong matulog si Miss Anastasia nung team building. Parang ang layo ko sa panganib at payapa lamang ang nararamdaman ko kapag kasama ko siya.
   
  
That's why I'm confused kapag may katabi akong matulog katulad nila mama at papa ay napapanaginipan ko pa rin sila kaso minsan lang.
    
    
Sa loob ng ilang taon ay binabagabag pa rin ako ng mga tanong sa utak ko.
   
   
   
  
   
  
Who the hell are Augustine and Elsie?
    
  
  
  
  
     
Why do they keep showing up in my dreams?
   
   
   
  
   
    
Why are they bothering me?
  
   
   
   
  
    
Paano ko ba maalis 'tong panaginip na 'to?