႐ွန္တသည္ ဟိုညကအျဖစ္ကို ႐ွက္႐ြံ႕ေနေသးကာ
ကိုေလးေရာ ပိုးပိုးႏွင့္ပါ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမွာ
စိုးရိမ္ေနမိသည္။
ေက်ာင္းကို တစ္ရက္ပ်က္လိုက္ေသာ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဒီေန႔ကေတာ့ ေစာေစာ သြားကာ စာျပန္ကူးရေတာ့မည္။
ပိုးပိုး ႏွင့္ ေက်ာင္းသြားေနၾကေပမယ့္ ပိုးပိုးကိုျမင္ရင္ ႐ွက္႐ြံ႕စရာအေၾကာင္း ေတြးမိလာၿပီးလူက ႐ူးခ်င္လာသလို ျဖစ္ရသည္မို႔ ကို႔ဘာသာဘဲ သြားလိုက္ပါေတာ့မယ္ေလ
" CEO ဘာလို႔ ဒီအထိလိုက္လာတာလဲ ဟို ရပ္ကြက္က သိပ္မသန္႔ .."
"ကိုယ္က မင္းေနတဲ့ေနရာကိုစိတ္မဝင္စားပါဘူး
မင္းကို လြမ္းလို႔လိုက္လာတာ "
" အာ ကြၽန္ေတာ္ ဒီည ဒီည အလုပ္ျပန္လာပါ့မယ္
ညီေလးက ေနမေကာင္းသလို ျဖစ္ေနလို႔ မေန႔ညက ေစာင့္ၾကည့္ေပးေနလို႔ပါ "
" ရပါတယ္ oric ေလးရာ ကိုယ္က အလုပ္လာခိုင္းတာမဟုတ္ဘူး မင္းမ်က္ႏွာေလးကို သက္သက္လြမ္းလို႔လာၾကည့္တာ "
႐ွန္တသည္ သူမ်ားစကားေျပာတာေတြ
ခိုးနားမေထာင္တတ္ေပမယ့္ အခုေတာ့ ကိုေလးတို႔ေျပာေနသည္ကို နားစြန္နားဖ်ားၾကားကာ ဆက္နားေထာင္မိသည္။
လြမ္းလို႔ ကိုေလး အလုပ္႐ွင္က ကိုေလးကို ??
ဒါဘာအဓိပၸာယ္လဲ ဒါက ခ်စ္သူေတြဘဲ ဒီလိုေျပာတာ မဟုတ္ဘူးလား ။
ကိုေလး က ceoလို႔ ေခၚတဲ့ လူကို ႐ွန္တမျမင္ဖူးေသာ္လည္း အသံအရေတာ့ အသက္ႀကီးသည့္အထဲ မပါေသးေပ။
ဘယ္လိုမွကို စဥ္းစားမရတာကေတာ့ ကိုေလးမ်က္ႏွာကို လြမ္းသည္တဲ့ ကိုေလး သူေဌးက ။
ခိုးနားေထာင္ေနေသာ နံရံအကြယ္က ေ႐ွ႕သို႔ေျခလွမ္းနည္းနည္းထပ္လွမ္းလိုက္႐ိုက္ေတာ့ ထိုလူကိုျမင္ရေလာက္သည္။အေတြးမဆုံး ႐ွန္တေျခလွမ္းဖြဖြနင္းကာ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။
oh ကိုေလး သူေဌးက ေမာ္ဒယ္က်ေနတာဘဲ ။ ႐ွည္လိုက္တဲ့ အရပ္ႀကီး ဟိုညက လူအတိုင္းဘဲ ။
က်စ္ ငါက ဘာလို႔ အဲ့လူအေၾကာင္းေတြးမိသြားျပန္တာပါလိမ့္ လူယုတ္မာႀကီး
ကိုေလးက ကံေကာင္းလိုက္တာ သေဘာေကာင္းတဲ့အလုပ္႐ွင္နဲ႔ေတြ႕ရတယ္ မ်က္ႏွာကလည္း အျပစ္ေျပာစရာမ႐ွိေအာင္ကို ျပည့္စုံေနတာဘဲ မိုက္ခ်က္။
ဟိုညကလူေလာက္မေခ်ာေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္႐ုပ္ေျဖာင့္တာဘဲ။
