Yıl 2014
Yine bir eğitim öğretim yılının başıydı.
Aylin çok heycanlıydı çünkü ikinci sınıfa geçmişti. Tabiki asi aylinimiz ben büyüdüm diyerek tek başına okula gitmek istedi annesininde işine gelirdi tamam kızım dedi.
Aylin altında yeşil eşofmanı üstünde bordo okul formasıyla okul yolunu tuttu.
Sırtındaki çantası çok hafif olduğundan eline aldı ve canı sıkıldığı için tekmeleyerek yola devam ediyordu ki karşısına bir çocuk çıktı.
İçinden geçirdi aylin bu afeti devran kim diye ama erkek milleti dışı iyiyse içi boktandır diye önüne döndü.
Okula geldiğinde hemen sınıfını buldu çünkü artık sayıları biliyordu ve iki sayısını gördüğü ilk sınıfa girdi.
Ama bu işte bir terslik vardı bir senede sınıf arkadaşları bu kadar büyümüş olamazlardı.
Bir çocuk ona ne işin var ufaklık senin burda dedi.
Aylin ise ufaklık deme lazım olur demek istesede kendini tuttu ve ben ikinci sınıfa gidiyorum galiba yanlış yere geldim dedi.
Ordan bir kız ben seni götürürüm canım dedi.
Aylin burdunun kıvırarak ya şu abi götürse olmazmı dedi.
Çocuk tamam dedi ve aylinin sınıfına gittiler aylin en arka sıraya gitti ve hanım ağa gibi oturdu sınıfta kırk öğrenci vardı ve on sıra vardı hepsi nasıl oturcaklarına bakarken aylinin sabah gördüğü çocuk gelip yanına oturdu.
Aylin çocuğa ters ters bakıyordu çünkü o tek oturmak istiyordu.
Aylin çocuğa dönüp adın ne lan senin diye sordu.
Çocuk ürkekce kaan efendim dedi.
Aylin çocuğun adını güzel bulunca oturmasında sakınca görmedi ve sesini çıkarmadı.
Sonra öğretmenleri içeri girdi ve hadi çocuklar herkes bahçeye istiklal marşı okuyacaksınız.
Herkes bahçeye çıktı. Aylin yine en arkaya geçti ve kaan da yanına geldi.
İki minnoş insan birlikte bağırarak beşiktaş marşı okumaya başladı.
Bunu duyan hocalar ikisinede kızdı ve tek ayak cezası verdi. Ve o gün iki çocuk aralarında bir bağ olduğunu hissetti.
