Bu Aren denen adamda kimdi böyle?! Sinirlerim bozulmuştu. Eve gidip uyusam iyi olacaktı.. Adamın yanından geçip gittim, arkama bir kere bile 'ya takip ederse?' düşüncesiyle dönüp bakmadım. Çünkü umrumda bile değildi! Ama arkamdan birisini geldiğini hissediyordum. Eve yaklaşmıştım. Evin kapısında durdum ve çantamdan anahtarı çıkaracakken arkadan birisi ağzımla burnuma bir bez parçasıyla baskı uyguladı...
_________
Aren Dönmez:
Adamlar arabaya Lara denen kadını getirdiklerinde yüzümde gülümseme oluşmuştu... Bu gülümseme istem dışı bir gülümsemeydi. Kollarını bağlamamaları için tembihlemiştim onları. Ve kolları bağlanmamıştı. Eve doğru yaklaşıyorduk. Lara ayılmazsa iyi olurdu... Eve geldiğimizde korumalar kapıyı açtı. Bende şaheser gibi olan kadını kucağıma alıp indim. Eve girdim, yukarıya çıktım ve odaya girip Lara'yı yatağa bıraktım. Biraz burda kalıp uyusa iyi olurdu. Değil mi? Üzerini örttüm ve odadan çıkıp kapıyı yavaşça kapattım. Salona inip telefondan adamlarımla görüştüm. Bir adam vardı, onu yakalayamıyordum bir türlü. Ne yapıp ediyor, yine elimden kaçıyordu adam...
_________
Lara Kurtul:
Burasıda neresiydi böyle?! Acaba düşündüğüm şey mi olmuştu? O deli Aren beni kaçırmış ola bilirmiydi? Ah, hayır saçmalama Lara... Ama burası başka kimin evi ola bilirdiki? Hiç bir arkadaşımın böyle bir odası yoktu. Yataktan kalktım. En son ne olmuştu? Ah... Doğru... Klasik kaçırılma sahnelerinde olduğu gibi... Ne? Bir dakika. Ben kaçırılmıştım ya! Kesinlikle bunu yapan o deli adamdı. Ceplerimi yokladım ve telefonumun cebimde olmadığını anladım. Neredeydi bu telefon! Kapıya doğru ilerledim. Kapıyı yavaşça açıp uzun ve geniş koridoru kontrol ettim. Kimsecikler yoktu burada. Aşağı kata inmek için kapının sağ tarafında kalan merdivenlere yöneldiğimde aşağıda o adamı görmüştüm. Bu neydi böyle ya?! Tamda tahmin ettiğim gibiydi, Aren adlı şeref yoksulu kaçırmıştı beni. Evine bakılacak olursada baya zengindi. Ama umrumda bile değildi! Belki biraz umrumdaydı ama her neyse! Aren benim aşağıya indiğimi fark etmiş olacakki bana döndü...
_________
İlahi bakış açısı:D
Aren şaheser gibi olan kadının aşağıya indiğini hissetmişti. Ya da duymuştu. Arkasına dönüp baktı. Kadın merdivenlerin önünde durmuş adama çok korkunç bakışlar atıyordu. 'Ben neden buradayım?' diyordu gözleri. Ama ağzından hala bir tek kelime bile çıkmamıştı kadının. Kadın tanımadığı, sadece ismini ve işini bildiği bu adamın evinde olmaktan hiç memnun değildi. Aren oturduğu yerden kalktı. Lara'ya doğru ilerledi. Lara ise hiç bir tepki vermeden ifadesizce ona bakıyordu. Ama bakışlarının derinlerinde korku mu yoksa öfke mi bilinmez, karışık bir duygu vardı. Adamın durmayacağını anlayan kadın, Aren'in yaptığı hareketleri Aren'in kendisine karşı kullandı. Şimdi ise Lara gidiyordu Aren'in üzerine doğru. Lara diğer kadınlar gibi değildi... Gerçekten diğer kadınlara benzemiyordu. Başka bir kadın olsa, korkar ve geriye doğru giderdi. Adamın yapacaklarına izin verirdi. Ama Lara öyle değildi. Lara her zaman korkularının üzerine gittiği için bu adamıda korkusu bellemişti demek ki. Adam halinden memnun gibiydi. Ve... Evet o artık Lara'dan etkilendiğini kabullenmişti kendince.
Anlık benim Aren'in kabullenişi için sevinme şeklim:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şükür yarabbii. Bizim Aren'de kabullenirmiş Lara'dan etkilendiğiniii:D
Neyse hadi oylayın yorum yapın ama sakın dilencilik yaptığımı düşünmeyin:d
