მკაცრი მასწავლებელი(დასრულებული)

part 12

იუნგი თან საავადმყოფოს მანქანას მიჰყვებოდა და თავის თავს ადანაშაულებდა.
-ჩემი ბრალია ნაბიჭვარი სირივით მოვიქეცი,არაფერი არ უნდა მოგივიდეს სენა.

***
როგორც იქნა სენა მიიყვანეს საავადმყოფოში.
საკაცეზე დააწვინეს და შეიყვანეს (საოპერაცოს დავწერ)
იუნგი ნერვიულად დადიოდა საავადმყოფოს დერეფანში ერთი სული ქონდა ექიმი როდის გამოვიდოდა.

***
15 წუთის შემდეგ.
ექიმი გამოვიდა იუნგი მივარდა:
-ექიმო სენა როგორ არის?
-მდგომარეობა სტაბილურია მაგრამ ბევრი სისხლი დაკარგა, როცა გაიღვიძებს შეიძლება თავი სუსტათ იგრძნოს.
-მადლობთ და შეიძლება ვნახო.
-დიახ ოღონდ ცოტა ხნით.
იუნგიმ კარები შეაღო დაინახა სენა რომელსაც ეძინა.
მიუახლივდა დაუჯდა გვერდით.
-სენა მაპატიე.
სენამ თვალები გაახილა.
-არაუშავს მიჩვეული ვარ.ხალხისგან დამცირებას.
-მე მართლა არ ვიცოდი რას ვლაპარაკობდი.
-გაპატიე.
-თავს როგორ გრძნობ?
-კარგად ვარ ოღონდ თავი მტკივა ცოტათი.
-ცოტახანში გაგივლის სისხლის დაკარგვის ბრალია.
-ააა კარგი როდის შევძლებ შინ დაბრუნებას.
-ვეტყვი ექიმს.
ექიმი შემოვიდა.
-თავს როგორ გრძნობთ?
-კარგად შეიძლეება წავიდე.
-კარგით თუ თავს კარგად გრძნობთ შეგიძლიათ წახვიდეთ.
-მადლობთ.
სენა იუნგის მანქანაში იჯდა.
-სენა ღვედი გაიკეთე.
სენა ცდილობდა ღვედი გაეკეთა მაგრამ არ გამოდიოდა.
იუნგი გადაიწია სენასკენ, გადმოსწია ღვედი.მათი სახეები ერთმანეთთან ახლის იყო.ორივე ერთმანეთს პირდაპირ თვალებში უყურებდნენ.
-ისა...
იუნგი გადმოიწია.
-წავედით.
გზაში მიდიოდნენ როცა სენამ დაინახა მდინარე.
-იუნგი..,ა ბატონო იუნგი...
-უბრალიდ იუნგი თქვი.
-მაგრამ..
-ჩათვალე ბოდიშის მოხდა იმ შემთხვევისთვის.
-კარგი იუნგი შეიძლება გავჩერდეთ,იმ მდინარესთან მინდა.
-კარგი.
იუნგიმ მანქანა გააჩერა სენა ნელა გადმოვიდა და გაიქცა მდინარესკენ.
მისი თმები შრიალებდნენ ქარის გამო.
თითქოს მან თავისუფლება იგრძნო პირველად,იუნგი უკნიდან გაეკიდა.
-სენა ფრთხილად არ დაეცე.
სენა მაინც აგრძელებდა სირბილს.
-სენა დაიცადე.
იუნგი დაეწია მკლავში ხელი მოკიდა მაგრამ ამასობაში წონასწორობა ვერ დაიცვეს და ორივე ძირს დაეცნენ.
იუნგი სენას ზემოდან იყო.

(ხო ასე წარმოიდგინეთ)
სენამ იუნგის ხელები მიადო რომ ამდგარიყო.
იუნგიმაც არ დააყოვნა ადგა, გოგონას ხელი გაუწოდა სენამ ხელი დაადო და ფრთხილად წამოდგა.
-ცოტა ნელა შეიძლება რამე იტკინო.
-მჰჰ.
წამო.
სენა მდინარესთან ჩამოჯდა ფეხები,ფეხსაცმელები გაიხადა,ფეხები წყალში ჩაყო.
წყალი თბილი იყო რაც სენას სიამოვნებას ჰგვრიდა.
იუნგიც მიუჯდა.
-მადლობა იუნგი.
-რისთვის?
-რომ მომეცი ნება ცოტახანი თავისუფალი გავმხდარიყავი.
-არაფერს.
მეორედ აღარ გადაიჭრა ვენები.
-იუნგი რაღაც უნდა გკითხო?
-კარგი მკითხე.
-რატომ ნერვიულობ ჩემზე? მე ხომ შენთვის არავინ ვარ.
- უბრალოდ მგონი ამ ყველაფერს არ იმსახურებ.
-გეცოდები?
-არა არა ეგ არ მიგულისხმია.
-აბა რა?
-არაფერი!პასუხი არ მაქვს.
-ჰო კარგი.
ნელ-ნელა ღამდებოდა.
სენა და იუნგი კი ისევ მდინარესთან იყვნენ.
ვერც კი შეამჩნიეს დრო ისე სწრაფად გავიდა.
სენას თვალები ეხუჭებოდა,ცდილობდა არ დაეძინა მაგრამ ძილმა მაინც სძლია და თვალებიც დაეხუჭა.თავი იუნგის ჩამოდო.
-სენა?
მიიხედა და დაინახა მშვიდად მფშვინავი გოგონა.
-დაძინებია.

ბოდიშით დაგვიანებისთვის ხვალ აუცილებლად დავდებ ახალ თავს.
მიყვარხართ💜💜💜
Vote,comments,follow.