Önay~

Önay-2

"Yani en son sanemleymiş" semra gülerek "Sanem senin sevgilin değil mi?asalak!" Bersiyan kafasını kaldırıp güldü "haklısın ama nergisi ne yapacaksın diye sorarsa?" Semra hazır cevaptı "her halta kafan yetiyor her neyse eğer sorarsa ben kavga ettim özür dilemek amacıyla konuşmak istiyorum" "iç açıcı bir bahane değil sen gidip nergisden özür dileyeceksin" bersiyan gülerek elini anlına koydu "seni sadece tanıyan birine sorsam buna inanmaz" semra bersiyan'ın kafasına vurarak ağır bir tonlama ile"madem bu kadar zekisin iç açıcı bir bahane bulsana gerizekalı!sen beni şu aralar baya hafife alıyorsun ama emin ol benim diğer tarafımla denk gelmek istemezsin ayrıca küçük bir not ben yoksam sen bir hiçsin!"sen bir hiçsin bersiyan çene hatlarını belli ederek kendini sakinleştirmeye çalışırcasına semra'nın karşısına geçip kaşlarını çattı "tamam haklısın diyelim" semra koltuğa oturduğunda bersiyan çıkarken kendi kendine konuşurken sadece şimdilik dediğini duyduğunda "merak etme ben bir iken bir krallığı bitirmeye yeterim sen bana işlemezsin resmen beni kullanıyor tamam salaklık bende bende ne diyorsa yapıyorum bu böyle devam etmez" semra bersiyan'ın yanına mutfağa giderek "bersiyan" bersiyan elindekini bırakıp semraya dönerek kollarını birleştirip tezgaha yaslandı "evet semra?ne var" "bilmem farkında mısın ben senin kölen gibiyim her işini ben yapıyorum bu böyle devam etmez etmeyecek sende bana yardım edeceksin" "hayır demiyorum ki ne konuda yardımcı olacağım" semra o günü hatırladı

28 Mart
"Sevgilim" semra ve efe yıllar sonra beraberlerdi herşeye rağmen oldular efe semra için ailesini karşısına almıştı semra ise canını bersiyan izin vermeyeceğini bile bile efe ile olmuştu efe ailesinin onu reddedeceğini bildiği halde semra ile olmuştu 28 Mart gecesi bir gece yarısı.. buluştular "efe sana birşey olacak diye hergün korkudan ellerim titriyor bersiyan fark edecek diye elim ayağım birbirine giriyor" efe semra'nın saçını kulağının arkasına sıkıştırarak "hiçbir şey olmayacak korkma sevgilim o güzel gözlerini korkuyla boyama aşk boyasın" birbirlerine olan yıllık hasretten sonra ilk defa gece yarısı beraberlerdi oysa ki bersiyan semrayı dışarıda görene kadar "bu çocuk gene mi burda anlamayacaksın dimi semra sen anlamzsan bende sevgiline anlatırım" bersiyan neden efe'den nefret ettiği kimse bilmiyordu bersiyan aşağıya inerek semraya bağırdı "semra eve geç!semra!" Semra bersiyanı fark ederek efe'ye sarıldı "git lütfen efe ne olursun git efe ne olur" sesi o kadar titriyordu ki ağlayarak elinden tutuyordu ağlamaktan konuşamıyordu "ne olur efe,efe git EFE!" defalarca ismini tekrarladı efe ona karşı "ailemi karşıma aldıysam bunu da göze alırım semra sen git sana birşey olmasın,yapma sevgilim bana birşey olmayacak" bersiyan hızlı adımlarla efenin karşısına geçerek sinirle "senin ne işin var burada ben sana defalarca gelme demedim mi?laftan anlamıyorsun sen icraat lazım sana" efe cesaretli bir tutum sergilerken icraat demesine anlam veremeden silah sesi patlamıştı semra yer oturarak elleriyle kulağını kapatmış bir şekilde ağlıyordu efe'ye yaklaşmıyordu bersiyan saçından tutarak sürüklüyordu semra ayağa kalkarak bersiyandan kurtularak eve koşmuştu nereye giderse gitsin o acı geçmeyecekti

"28 Mart tanıdık geldi mi?o gün efe'nin doğum günüydü ve o çocuk benim için aylarca sokakta yattı neden mi ailesi reddetti ve bunu göze almıştı o onda olan şeref sende yok bersiyan senin kadar kah** birini tanımadım ben sen o gün bizi ayırdın ya sıra bende o semra eskide kaldı şimdi yenisiyle tanışmanın vakti geldi" semra gözünden akan yaşları silerken bersiyan elinde ki bıçağı sıkıyordu acısa bile eminim semra'nın sözleri kadar acıtmazdı "kullandığın kelimelere dikkat etsen iyi olur yoksa sonuçlarına katlanırsın ayrıca birşey bilip bilmeden çıkarım da bulunma" "anlatsana bersiyan anlat da bileyim" "efe sanemin kardeşiydi Sanem ise babanı öldürmüştü efe ceseti saklamaya yardım etti anlatabildim mi hatta kahramanımız öner de suçu üstlendi ama hah boşuna Sanem beni seviyor ve bugünü hatırlasa yıkılır" semra boşluğa çekilmiş gibiydi derin düşünceleriyle boğuluyordu "ben herşeye rağmen efeyi severdim o beni ailemin yokluğundan sonra ilk defa toparladı senin gösteremediğin sevgiyi o gösterdi senin hissettiremediğin mutluluğu ve aile hissini onda yaşadım ben sen birkez bana ne bir abi ne bir baba oldun ben babamın cenazesinde o soğuk Bodrum'da kaldım kim kitleri acaba hah bak şimdi o günler aklıma geldi de ben sana bugüne kadar fazla iyi davranmışım bersiyan benim bir adımım seni bitirir"