အချိန်ရာသီတွေပုံမှန်အတိုင်းလည်ပတ်နေဆဲပါ။
မိဘမဲ့ဂေဟာမှာကြီးပြင်းလာတဲ့ကျွန်မ
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုဖို့အတွက် ပြင်ဦးလွင်ဘက်မှအိမ်ကြီးတစ်လုံးမှာအလုပ်လုပ်ဖို့အတွက် မန္တလေးဂေဟာကနေသွားခဲ့တယ်
လမ်းတစ်လျှောက် အတွေးများစွာတွေးရင်းလောကကြီးထဲဝင်ရောက်ခဲ့တယ်
..........~★~...........
"ဝင်လာလေ ကောင်မလေး"
"ဟုတ်ကဲ့"
"ခဏနေကျရင် မမခင် လာလိမ့်မယ်"
*အတွေးများစွာနဲ့စောင့်စားနေမိတယ်*
..........~★~...........
"မင်းနာမည်"
"နွယ်ပိုးလွှာ"
"အသက်"
"နှစ်ဆယ့်သုံး"
"ဘယ်ကလာတာလဲ"
"မေတ္တာရောင်ခြည် မိဘမဲ့ဂေဟာ"
"မင်းမိဘတွေကဘာကြောင့်ပစ်သွားတာလဲ"
"ဟောအဲ့ဒါတော့ သူတို့ကိုမေးကြည့်မှရမယ်ထင်"
*ဒီမိန်းမဇီဇာသိပ်ကြောင်မဲ့ပုံငါတော့ကွိုင်ဘဲ*
"မင်းအလုပ်က car diverနော်"
"ဟုတ်ကဲ့"
"ကားမောင်းကျွမ်းကျင်တယ်မှတ်လား" မမခင်၏အသံမှာပြတ်သားလှသည် မာသည်မဟုတ်ချိုလွန်းသည်လဲမဟုတ်ပေ။
"မင်းအခန်းကို ရတီ ပြပေးလိမ့်မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
..........~★~...........
"ဟိုလေ"
"အမ် ရတီပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်မကဒီမြို့ကမဟုတ်တော့လမ်းတွေမသိဘူးရယ်အဲ့ဒါ..."
"ဟယ် အဲ့ဒါဆိုစုံစမ်းထားရမယ်လေ အမကလဲနော်လမ်းမသိဘဲအလုပ်လာလုပ်ရတယ်လို့"
"အယ်....မသိဘဲလုပ်တာမဟုတ်ပါဘူးအလုပ်ကရှာရလွယ်တာမှမဟုတ်တာ"
"ထားပါ ရတီတို့ကဒီအိမ်အနောက်က အိမ်လေးတွေမှာနေရတာ ခြံကအကျယ်ကြီးဘဲသိလား"
"ဟုတ်တယ်နော်ခြံကတော်တော်ကိုကျယ်မှာကားနဲ့ပတ်ရင်တောင်နာရီဝက်လောက်ကြာမယ်ထင်"
