"ဆရာမ"
"အယ်ကွယ် ရှင်လေးနေ့တိုင်းပန်းလာပေးနေတော့တာဘဲ"
ဆယ်တန်းecoအခန်းကဆရာမတွေရဲ့အသဲကြော်မိုးပြည့်ပြည့်လှိုင်ကနေ့တိုင်းလိုလိုအတန်းထဲကဆရာမတွေကိုပန်းတွေလိုက်ပေးလေ့ရှိပေမဲ့ဆရာမသက်ထားခင်အဖို့နှင်းဆီဖြူလေးပေးသည်
"အခြားဆရာမတွေကိုလဲပေးတာဘဲကိုး"
"ဟောတော်အခြားဆရာမတွေပန်လိုက်ရင်အဝါရောင်၊အပန်းရောင်တွေလေ ကျွန်မကိုကျနှင်းဆီဖြူတဲ့လား"
ဆရာမကစာပွဲမှာထိုင်နေသဖြင့် စားပွဲလက်လေးဖြင့်မေးထောက်ပြီး"ဆရာမကနှင်းဆီဖြူနဲ့သိပ်လှတာဘဲ"
"အယ်တော့ ရှင်လေးကတော့စကားတက်မှတက်ပါအေ"
"ဟဲဟဲ"
"ကယ်ကျောင်းတက်တော့မယ်သွားတော့"
"ဟုတ်"
သက်ထားခင်က မြန်မာစာဆရာမဆိုပေမဲ့ကျောင်းသားတိုင်းသူရဲ့မြန်မာစာမှာအမှတ်အပြည့်ရတယ်တော်တော်များများဂုဏ်ထူးထွက်ကြတယ် စည်းကမ်းလဲကြီးသလိုအတော်လေးလဲလှတယ်
"ထား"
"ဟုတ်ကဲ့အမ"
"နောက်နှစ်ထားအတန်းပိုင်လုပ်ပါလား"
"အမရယ်အလုပ်ကရှုပ်ရတဲ့ကြားထဲ"
"အမလေးရယ် ထားထားရယ်ရှင်ကအပျိုကြီးလေကျွန်မတို့ကကျောင်းကိုအချိန်အတိအကျလဲလာမလာနိုင် အိမ်ကယောင်္ကျားနဲ့ကလေးအတွက်လဲလုပ်စရာလုပ်ရသေး ထားကမှအေးချမ်းတာ"
ဆရာမဒေါ်ခိုင်မျိုးဝေကထိုကဲ့သို့ပြောတော့ထားအရယ်ငယ်ပြုံးမိသည်"အမရယ်မဟုတ်တာပါနော် ထားကလူလွတ်ပေမဲ့အလုပ်တွေကမအားပါဘူးအေ ဒီကျောင်းအုပ်နဲ့လဲအဆင်မပြေပါဘူးလေ ဒါနဲ့ဒီနှစ်ကျောင်းသားတွေလိမ်မာသလိုဘဲနော်"
"ထားမလို့အကုန်ကြောက်ကြတာပါနော် ရူပဗေဒဆရာမနဲ့ဆိုဘယ်သူမှမကြောက်ဘူးသူ့အချိန်ဆိုညံနေရော"
"အဲ့ဆရာမက ကလေးတွေအလိုလိုက်တာကိုး"
"အေးကွယ်"
..........~★~...........
"မမထားပြန်လာပြီးလား ပေးပေးရတီကိုဆွဲခြင်းနဲ့အိတ်"
