AMAÇSIZ

1.

   Bir insan olarak yaşamak çok zor değil miydi sizce de.. Felaket kötü insanların içinde kalmak,seni düşünmeyen ya da ne hissettiğinin farkında olmayan insanların senin çevrende olması. Artık her şeye son demiştim çevremde ki herkesi kendimden uzaklaştırmıştım. Daha doğrusu kalmak isteyen de yoktu zaten. İftira atılan, hor görülen, sen kötüsün sen yaparsın denilen bir kızdım. Kimse tanımıyordu ki beni. Kim biliyordu benim hangi rengi sevdiğimi yada kim biliyordu sigaranın yanında içtiğim içecegi. 

   Üç ay geçmişti. Bir Kafe de gelenleri karşılıyor ve siparişleri ben alıyordum. Ordan da bugün kovulmuştum. Hiç bir sebep olmadığı halde.. Gece ikiydi deniz kenarında bira içerken hayatı sorgulamak kadar can yakan bir şey yoktu. Annemi kaybedeli çok uzun süre olmuştu ilkokulda vefat etmişti. Babam artık yoktu yurt dışında karı kovalama peşindeydi. Aylık ev için para gönderirdi. Evimiz küçük bir villaydı. Tek kişi için çok büyüktü. Birayı çöpe atarken etrafta pek kimse kalmadığını fark ettim. Çöpü atmamla yere kapaklanmam bir olmuştu. Öylece kıpırdamadan düştüğüm yerde kaldım. Kimeneydi ki benim yaptığım öylece oturur hale gelip cebimden sigaramı çıkardım. Çöpün kokusuna aldırmadan içmeye devam ettim. Her dumanı içine çekmemle içimin acıması bir oluyordu. Bu hayatta kalmak için ya çok değersiz yada çok aptaldım oturup dakikalarca bunu düşündüm. Ta ki yanıma benim yaşlarımda olan kız yaklaşana kadar. Bana "bakar mısınız, sizin düştüğünüzü gördüm yardıma ihtiyacınız var mı?" derken kafamı kaldırıp sigaramdan bir yudum alıyordum. Öylece baktım kıza hiç bir şey demeden kızın bakışlarından kafasının karışıklığı belliydi. İlk defa mı birisi naziklik için bile "nasılsınız" diye bir soru yöneltmişti. Şaka gibi de olsa gerçekti sanırım. Kıza bakıp kafa salladım. Kız öylece duruyordu. "çöpün yanında oturuyorsunuz banka, daha temiz yere geçseniz iyi olurdu" diye üsteledi. Öylece oturduğum yerden kalkıp arkama bile bakmadan yavaş yavaş yürümeye devam ettim. Sigaramın bittiğini acılığından anlamıştım. Sigarayı yere fırlatıp dumanını dışarı üfledim. Omzuma düşen ceketimin sağ tarafını dalgınlıkla düzeltmeye çalışsam da tekrar koluma doğru düştü,önemsemedim.. Yürüdüm yürüdüm ve yürüdüm her şeyden kurtulana kadar..