Nuk mjafton vetem dashuria

39

Ishte dita e diplomimit dhe ishte se bashku me vajzat ne shtepi, ne dhomen e saj ishte nje rremuje e papare sepse i kishte hedhur pertoke te gjitha veshjet dhe ne kete moment ishte duke u bere gati...

Mbaroi se veshuri dhe tani ishte koha qe te bente make up.E kishte zgjedhur te lehte dhe kombinohej me se miri me fustanin qe ajo kishte zgjedhur per kete dite..

Nje bukuri teper e jashtezakonshme kishte pushtuar fytyren e saj prej disa  ditesh dhe me te vertete qe sot ishte bere si nje engjell...

Mezi e kishte pritur kete dite dhe me ne fund ajo erdhi,do te bente krenare qe te gjithe familjen por me teper veten e saj per suksesin qe kishte arritur...

Po qendronte para pasqyre dhe ne ate moment i bie telefoni i saj me video call,buzeqeshi me shpirt kur pa se ishte e ema...

-Mam-foli Anhela duke iu pergjigjur telefonates...

-Shpirti im ti sa e bukur qe je bere-pyeti Soli e mallengjyer per te bijen ne ato momente.

-Dhe ti mam nuk mbetesh pas njejt si goce e re je....

-Haha,An ne oren 12 do te zhvillohet ceremonia apo jo?pyeti ajo te bijen dhe ne ate moment ishte teper krenare per vajzen qe kishte rritur dhe per ate qe ajo tashme ishte-dhe syte i kishte plot lot...

-Po mam,dhe mos te shoh te lotosh sepse do te me besh dhe mua te qaj dhe do te me prishet makijazhi dhe filloi qe te qeshte lehte...

-Ne rregull ne do te nisemi tani dhe do te jemi ne kohe aty mos u shqeteso,do te jemi te gjithe te pranishem madje dhe gjyshi me gjyshen,i tha ajo e Anhela vetem qeshi...

-Po ju pres mam dhe tani me fal sepse po me therasin gocat,takohemi tek universiteti...

-Ne rregull engjelli im dhe ne momentin qe e ema e mbylli telefonin instiktivisht duart i shkuan tek qafa e saj ku ndodhej e varur nje varse me krahe engjelli dhe ajo po i prekte plot lumturi sepse ishin dhurate nga personi qe ajo adhuronte...

Pasi e mbylli.telefonin me te emen menjehere e coi tek kontaktet dhe klikoi tek emri i tij dhe i telefonoi pasi ja ndjente teper mungesen dhe pse tashme kishte plot 1 jave qe ishte zhvendosur tek ai dhe gjate gjithe kohes ishin bashke...

Po qendronin te gjithe studentet ne rreshtin e tyre te veshur me ate mantelin blu me te zi dhe me kapelat ne koke,teksa prisnin qe te thirej emri i tyre qe te merrnin ata diplomat...

Ndersa tek rreshti me karrige ndodheshin qe te gjithe profesoret dhe midis tyre ishte ai i cili po qendronte krenar per ate cka engjelli i tij kishte arritur dhe po e shihte me syte plot dashuri...

Tek rreshti tjeter ndodheshin qe te gjithe familjaret e tjere dhe qe aty mund te shihje se sa krenare qe ishin ata per femijet e tyre dhe per cka ata kishin arritur gjate gjithe kesaj kohe.Edhe pse per disa kishte qene e lehte per disa te tjere jo se jo gjithmone te gjithe jane me nje ekonomi te mire familjare dhe u duhen sakrifica te medha per te arritur enderrat e tyre...

Ne syte e Xavier dhe Solit dallohej teper mire nje krenari e madhe per gezimin e tyre te pare qe tashme nuk ishte me ajo vogelushja e cila qendronte ne krahet  e tyre,por nje femer e vertete qe tashme kishte zgjedhur rrugen e saj dhe dinte si ti perballonte me se miri sfidat e jetes...

Qe te gjithe u ngjiten ne ate podiumin e vogel qe ishte krijuar posacerisht per ta ne ato ambientet e shkolles dhe po merrnin diplomat dhe fletet e falenderimit qe kishin qene e ardhmja e atij vendi...

Sapo mbaruan me falenderimet e tyre menjehere u drejtua ne krahet e prinderve,sepse dhe njehere deshironte te ishte e vogla e tyre edhe pse tashme ajo ishte nje vajze e rritur...

-Urime shpirti im-i tha Soli duke e perqafuar dhe ajo e zhyti koken tek kraharori i saj aty ku gjente gjithmone ngrohtesi...

-Sapo u shkeput prej saj pa drejt Xavierit i cili i hapi krahet dhe plot lumturi tha..

-Urime e vogla ime,dhe e puthi ne balle dhe me pas i zgjati nje kuti ne dore...

-Bab??c fare do te thote kjo...

-Hape dhe shikoje tha ai dhe e mbeshtolli Solin me krahet e tij...

-Jo-tha dhe vendosi duart para gojes duke qeshur...

Ishte  nje dokument ku thuhej se tanime ishte aksionerja me e madhe e kompanise dhe qe tashme ndodhej nen zoterimin e saj...

-Me hile bab-i tha Zian duke ngrysur vetullat dhe te tjeret qeshen...

-Kur te mbarosh dhe ti atehere do e maresh dhe ti dhuraten tende dhe i rrahu shpatullat...

-Me ne fund shkoi tek ai,frymemarrja e saj,personi qe i dhuroi boten dhe e mesoi te dsshuroje...

-Engjelli im jam me se shumti krenar  per ty dhe cdo gje qe ke arritur,te dua jeta ime,princesha ime e Vogel dhe i dhuroji nje puthje ne buze e te tjeret po duartrokisnin...

-Eja se do te bejme foto-po i thonte Ada dhe e terhoqi prej dore ndersa ata u afruan qe te kishin kujtimet me te bukura qe cdo njeri i ruan ne zemer...

-Plot te qeshura,gezime por mbi te gjitha dashuri e pafundme mbizoteronte tek secila fytyre...

-Hej mam bab kemi nje lajm per ju dhe u kthyen drejt tyre duke qeshur...

-Une dhe Ace....

😍😍😍