İfade

-1-

Sırtım ve boynum uzun zamandır aynı pozisyonda kalmaktan yorulmuş gibi sızlamaya başlamıştı ki dayanamayıp kafamı gömdüğüm sıradan yavaşça çektim. Dik olduğumda yavaşça belimi ve ardından boynumu rahatlattım. Derin bir nefes alıp uykulu gözlerle etrafıma baktım bir kaç dakika. Yerimde huzursuzca kıpırdadıktan sonra yanımda oturan elife kaydı gözlerim. Ne ara çözmüştü bütün kağıdı diye düşündüm. Ardından kendi kağıdıma baktığımda bomboş olduğunu fark edip koca bir iç çektim. Sanki zorla buraya gelmiş gibi hissediyordum ve bu yeri her an terk edebilirdim. Zorla güzellik olmaz ki sonuçta.

Gözlerim sabahtan beri yağan sağanak yağmura kaydı. Temmuzun ortasında yağmur benim için garipti. Buralarda pek de yağmur yağmazdı yazın ortasında. Çok katlı bir binanın 9. katındaydım. Ve burayı terk etmemin en bastırıcı sebebi ise 10. katında bir öğrenci dairesinde kalıyor olmamdı. 3 arkadaşımla birlikte; Elif, Ben ve Doğan ile. Bu binada oldukça daire vardı. Oldukça. Ve bu dairelerin çoğu meslek daireleriydi. Çoğu öğrenci ve öğretmenlerin kaldığı küçük evlerdi ve oldukça dairesi olan bu bina da çok insan yaşıyordu. Aralarında profesörlerinde olduğu bu bina da dershane, avukat, diş sağlığı merkezleri de mevcuttu.

Gözlerim yavaşça dışarıda görünen caddelere, arabalara, insanlara kaydı. Tek tük insan vardı ve dışarının gürültüsü çok az kulaklarıma ulaşıyordu. Ve normalden daha fazla uçuşan kuşlara. Yaz ortasında olabiliriz malum sıcak havalar. Ama kuşlar telaşlıydı. Yuvalarında olmadıkları bariz belli oluyordu. Bu anı kaydetmek çok istediğimden telefonumu çıkartıp kamerasını açtım. Ve fazla belli olmasın diye kafamı sıraya gömdüm. Gözüm telefonda çektiğim görüntüye kitlenmiş haldeyken yanağıma yediğim hafif sert tokat ile korkmuş ve kafamı kaldırmıştım. Elif ise bana ciddi bakışlar atıp testimi işaret ettiğinde gözlerimi devirmiştim. Yüzümü büzüp onun sözünden anca dayakla çıkacağımı bildiğimden video kaydını durdurup saate bakmıştım. Yaklaşık 35 dakika kalmıştı. Gözlerim biraz şaşırsa da duyularım hala umursamazdı. Gözlerim elifin kağıdına kaydı ve cevapları kendi kağıdıma işlemeye başladım. Elife çaktırmamak çok daha önemli kısmıydı. Ensemden tutup kafamı hunharca sallamasını istemezdim.

Yaklaşık 5 dakika sonra kağıdı büyük bir ustalıkla işlemiş ve büyük test kitabımın altında tıkıştırıp havaya gözlerimi odaklamıştım. Ve bir anda bulutların büyük bir hızla kaybolup havanın o sert mavisini ortaya çıkardığını fark etmiştim. Bulutlar daha kaybolmamıştı araları büyük bir hızla açılmaya başlamıştı. Elifin de benim gibi havaya bakıp bir şeyler düşündüğünü fark ettiğimde elif ani bir hızla kalkıp kapıya yönelmiş ve sınıftan çıkmıştı. Arkasından sorgular gözlerle bakmak bile aklıma gelmemişti çünkü muazzam elif her zaman böyle yapardı. Havanın koyu lacivert rengi almasına artık sayılı rakamlar kalmıştı. Gözlerim yola kaydığında elifin dışarıda olduğunu fark ettim ve kaşlarımı çattım. Bu havada elif. Dışarıda. Elime telefonumu alıp mesaj attım. Nereye gittiğini sordum. Ve markette işi olduğunu birazdan döneceğini söylediğinden umursamaz bir şekilde telefonu test kitabına doğru atmış ve geriye yaslanıp kararan havaya bakmıştım.

Hava iyice kararmış ve elif ortalıklarda yok. Tanrı aşkına artık elife inanmamaya başlamıştım. Bu kadar süre dışarıda ve markette işi ne olabilirdi. Ya da ben çok merak ediyordum. Telefonumu elime aldığımda son 5 dakikanın kaldığını öğrenip iç çektim ve bir uygulamaya girdim.

Uygulamaya dalmıştım ki, etrafımda renk değiştiren bir şeyler gözüme ilişmeye başladığında bunun kimin yaptığını merak etmiştim.Sıramın üzerinde gidip gelen renkler yüzünden kaşlarımı çatmıştım. Belki de bir parti vardı. Kafamı kaldırdığım gibi bedenimde ayağa kalkmıştı.Beynim benim nasıl bir durumda olduğumu bile algılamazken ellerim şaşkınlığımı örtmek için ağzıma doğru gitmiş ve orada durmuştu. Hızlı adımlarla cama yaklaşmış gözlerimi fal taşı gibi açmıştım. Dershanenin büyük ve boydan camları şuan olağanüstü şeyleri bize gösteriyor gibiydi. Daha iyi görebilmek için kafamı yukarı kaldırdım. Gökyüzü delirmiş gibiydi. "Aman tanrım..." Yanı başımdaki yaklaşık 7-8 kişinin de korku dolu sözler söylediğini duymuştum.