"ခ်ိဳက်ဴ႕ဝီ မင္း!"
"ဘာလဲ"
"မင္းတစ္ကယ္မျငင္းဘူးေပါ့"
"အစ္မဘက္ကဒီေလာက္ေတာင္လမ္းခြဲခ်င္ေနမွေတာ့ ကြၽန္မကဘာလို႔ျငင္းရမွာလဲ"
နာယြန္းေဒါသေတြဟာေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မလိုခံစားေနရသည့္တိုင္ေအာင္ ေ႐ွ႕ကေကာင္မေလးကေတာ့မတုန္မလႈပ္ပင္ပကတိတည္ၿငိမ္ေနဆဲ
*ေတာက္စ္*
နာယြန္းေတာက္တစ္ခ်က္ျပင္းျပင္းေခါက္ကာဆိုင္ထဲမွအလ်င္အျမန္ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕မ်က္ဝန္းထဲမွာေတာ့မ်က္ရည္ေတြအျပည့္ပါ။ ဒါေပမယ့္ နာယြန္းမသိလိုက္တာက က်န္ခဲ့တဲ့ေကာင္မေလးဟာလဲ ထြက္သြားတဲ့နာယြန္းရဲ႕ေက်ာျပင္ေလးကိုၾကည့္ကာငိုေႂကြးလ်က္သာ
_________
က်ဴ႕ဝီဟာသူ႔ညီမတစ္ဝမ္းကြဲဆိုမီရဲ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တယ္။ ဆိုမီနဲ႔အတူ သူတို႔အိမ္ကိုဝင္ထြက္ေနရင္းနဲ႔မွ သူမကိုနာယြန္းသတိထားမိလာခဲ့တယ္။ ခ်ယ္ေယာင္းတို႔ဒါဟြန္းတို႔နဲ႔သာရင္းႏွိီးတာေၾကာင့္ သူမလဲက်ဴ႕ဝီနဲ႔ခင္မင္ဖို႔အၾကံရလာခဲ့တယ္။
ေနာက္ေတာ့က်ဴ႕ဝီဆိုတဲ့ကေလးဟာအရမ္းေအးၿပီး သူမကိုအျမဲေ႐ွာင္ေနတာေၾကာင့္ နာယြန္းလဲဆက္ၿပီးထိုကေလးကိုမေႏွာင့္ယွက္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္သူမအထက္တန္းႏွစ္ေလာက္မွာ ထိုကေလးကသူမကိုသေဘာက်ေနတယ္ဆိုတာသိခဲ့ရတယ္။ အဲ့တုန္းကက်ဴ႕ဝီကအလယ္တန္းေလာက္ပဲ႐ွိေသးတာေၾကာင့္ သူမလဲထိုကေလးရဲ႕ပညာေရးကိုငဲ့ကာကိုျငင္းလိုက္ရတယ္။
နာယြန္းကသူမကိုျငင္းလိုက္ရလို႔ ရင္ထဲကအမည္မသိခဲ့စားခ်က္ႀကီးနဲ႔ ေနရထိုင္ရခက္ေနခဲ့ေပမယ့္ က်ဴ႕ဝီကေတာ့သူ႔ပံုစံေလးအတိုင္းတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္သာ ပံုမွန္အတိုင္းသြားလာေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲသူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားထပ္ၿပီးအလွမ္းေဝးသြားခဲ့ၾကေပမယ့္ တစ္ေန႔မွာသူမခံစားခ်က္ေတြကိုသိလာခဲ့တယ္။
က်ဴ႕ဝီအထက္တန္းၿပီးတကၠသိုလ္အေရာက္မွာ သူမရဲ႕ေခ်ာေမာလွတဲ့႐ုပ္ရည္နဲ႔ သူမရဲ႕စြမ္းေဆာင္ရည္ေကာင္းမြန္မႈေၾကာင့္ မိန္းကေလး ေယာက်ာ္းေလးမ်ားၾကား ေရပန္းစားလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဴ႕ဝီကေတာ့လူတိုင္းအေပၚေအးစက္စက္သာတုန္႔ျပန္ခဲ့တယ္ ဒါဟာလဲငယ္ငယ္ကတည္းကသူ႔ပံုစံျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲလို႔ကမရေပ။
