✓ dlmlu # beomjun

18.0

"bana yardım edeceğini söylediğinde hiç böyle bir şey yapacağını düşünmemiştim yeonjun bu ne?"

"ne ne?"

"bu omlet ne yeonjun?"

"haa ondan mı bahsediyorsun, kalbimden geçti ben de yazdım. artık yemeklerin böyle olacak" göz kırptım, beomgyu da üstüme atlayacakmış gibi baktı.

omletine "dünyanın en yakışıklı ve başarılı beomgyusuna" yazmıştım. tamam kabul ediyorum biraz abartmış olabilirim ama kalbimden gelmişti, napabilirim yani.

"bugün okula gidecek misin?"

"yok evdeyim bugün, noldu ki?"

"harika o zaman, ben de evdeyim bugün. bir haftadır çok yoruldum diye söylenince cazibeme dayanamayıp evde yapılacak işlerden verdiler"

"daha çok çenene dayanamadılar bence-" bu cümleyi kurmasıyla omzuna vurmam bir oldu, gülüyordu bir de ya.

neyse, beomgyunun bu hallerini gördüğüm için mutluydum.

- • -

kahvaltıdan sonra ayrılıp işimizin başına geçtik; beomgyu odasında çalışıyordu ben de salonda çalışıyordum.

daha doğrusu çalışamıyordum, yaklaşık 15 dakikadır aynı fotoğrafa bakıyordum. bu bir haftadır çektiğimiz fotoğrafları düzenliyordum ama bir tanesinde takılıp kalmıştım, bir şeyler yanlış ve garip duruyordu ama ne olduğunu anlayamamıştım.

sıkıntıyla iç çekerken beomgyunun su almak için mutfağa geldiğini gördüm.

"bir şey mi oldu?"

"evet... şu fotoğraf kafamı karıştırdı, bir şeyler çok garip duruyor ama neyin durduğunu bulamadım"

"bakabilir miyim?"

"elbette" dedim ve bilgisayarı ona uzattım. baktığı an sorunu anlamıştı.

"ışıktan garip geliyor büyük ihtimalle, bak şurdan bunu ayarlarsan..." deyip yapmam gereken şeyleri gösterdi. çok onu dinleyememiştim çünkü büyülenmiştim. 15 dakikadır yapamadığım şeyi 1 dakika içinde düzeltmişti, o gerçekten profesyoneldi. bundan daha da emin olmuştum şimdi.

"şimdi nasıl?"

"çok iyi... teşekkür ederim cidden, 15 dakikadır bakışıyordum resimle. sorunu bulsam bile senin gibi bu kadar iyi bir hale getiremezdim fotoğrafı"

utanıp kafasını çevirdi ve rica ederim dedi. tam odasına geri gidecekken durdu ve yanıma geri geldi.

"sorun olmazsa diğerlerini beraber yapabilir miyiz?"

"çok mutlu olurum! hatta önceki yaptıklarıma da bakabilir misin? ben de bu sırada kahve yapayım bize"

"tamam" dedi ve heyecanla yan tarafımdaki sandalyeye oturdu. ona önceden düzenlediğim fotoğrafları açıp kahve yapmaya gittim.

kahveyi hazırladıktan sonra olmasını beklerken göz ucuyla beomgyuya baktım, çok ciddi bakıyordu bilgisayara. bir de gözlerinde bir parıltı vardı, heyecanlanmış gibiydi.

kahveler olunca yanına gittim ve bana şimdiye kadar yaptıklarımdaki sorunları ve nasıl düzelteceğimi gösterdi. onları hallettikten sonra geri kalanları da yaptık, beomgyuyla yaparken çok eğlenmiştim. ne yaptığını çok iyi biliyordu ve ciddiye alıyordu... bu yönü çok çekici gelmişti.

o kadar hızlı bitirmiştik ki yarın yapmak için bıraktığım fotoğrafları da düzenlemiştik. onları da bitirince ikimizin de yüzünü bir hüzün kapladı.