ยัยตัวร้ายย กับนายสุดหล่อ

4:ความคิดของวายุ..

ตอนที่ผมสู้อยู่กับคนร้าย จู่ๆผมก็เสียหลังทำให้คนร้ายมีโอกาศที่จะยิงผมเเต่เเล้วก็มีคนมาบังกระสุนเเทนผม
คนคนนั้นก็คือน้ำเพชรนั้นเอง เเล้วเทอก็ลมลงต่อหน้าต่อตาผม จากนั้นผมก็หันไปมองคนที่ยิงคนที่ผมรัก ด้วยสายตาเเบบว่า'กูจะฆ่ามึง'เล้วผมก็หยิบปืนที่คนร้ายคนเเรกที่ทำหล่นไว้มายิงมัน
ปัง ปัง ปังปังๆๆๆๆ
หลังจากที่ผมยิงมันเเล้วผมก็กลับมาดูคนร่างลางที่มายังกระสุนให้ผมตอนนี้เลือดเทออกเยอะมาก
"เพชร ๆ"
"...."
"เพชรเทอต้องไม่เป็นไรน่ะ ชั้นจะพาเทอไป ร.พ เอง "
.........................
2ชั่วโมงผ่านไป
ตอนนี้ผมนั้งรอเพชรอยู่หน้าห้องผ่าตัด
ขอล่ะอย่าให้เทอเป็นอะไรเลยผมไม่อยากเสียคนที่ผมรักไป ใช่ผมรักเทอ เเต่เทอคงไม่รุหรอก ผมรักเทอตั้งเเต่เห็นครั้งเเรกเเล้วผมเห็นเทอตอนงานวันเกิดครบ23ปีของผม เทอมางานกับพ่อของเทอ จากนั้นมาผมก็เฝ่าดูเทอตลอดจนกระทั้งวันนึง
"คุณอาสวัสดีครับ"
"อ่าๆหวัดดีๆ พ่อเราไปใหนล่ะวายุ"
"อยู่ข้างบนครับเดี๋ยวผมตามมาให้"
..
"ว่าไง ประกฤษ มาหาชั้นถึงบ้านมาไร"
"ชั้นดีะมาคุยเนื่องที่เราตกลงกันไว้น่ะ"
"อ่อ หนูเพชรรู้ยัง"
"ว่าจะบอกอยู่คงเร็วๆนี้เเหละ เเล้ววายุล่ะรู้ยัง"
"รู้อะไรครับ???"
"ก็เรื่องที่พ่อเรากับอาจะให้ยัยเพชรลูกอากับเเกเเต่งงานกันไงล่ะ"
"OoO"
"ฝากดูเเลลูกอาด้วยน่ะ"
"คะ.... ครับ"
หลังจากนั้นผมก็ได้ใกล้เทอมากขึ้น เราไปดูหนังกันบ้าง กินข้าวบ้าง ไปเที่ยวบ้าง เเต่เทอคงไม่รู้หรอกว่าผมคิดยังไงกับเทอ
.
.ขอล่ะขออย่าให้เทอเป็นอะไรเลย...

//////////ฝากติดตามด้วยน่ะะพพะะะะ/////