°•~Sovyet X reader~•° (üzgünüm ama kızlar için uygundur (｡>ㅅ<｡)

•'~Kötü geçmiş•'~

Sövyettin 👁

Eve varmıştık. Aslında yolculuk boyu Y/N ye bakmak ile geçmişti zamanım. Ama tam emin olamadım. Nasıl olsa ben bir katil sayılırım. Ama evi o kadar büyük değildi. Bir aile için uygun. Y/N kapıyı açarak içeri girmemi işaret etti.
Bende içeri geçtim. Garip ailesi yoktu. Merak edip Y/N ye sordum:

-Hey Y/N ailen nerede?

Y/N:Ben yalnız yaşıyorum

Bir an dona kaldım acaba ailesi ölmüşmüydü? Yoksa bir yere mi gitmişlerdi? Ben bunu düşünürken kapı çalma sesi geldi.Ben merak edip kalktım, ama Y/N oturmamı söyledi. Bende oturdum. Bir kaç dakika sonra çığlık sesi geldi. Hızlıca kapıya koştum.

Sizin 👁

Sövyet ayağa kalkicakken, ben oturmasını söyledim. Oda oturdu. Kapıya koşarak gittim. Kapıyı açtığımda, abim oradaydı. "Ne istiyorsun" Diye sördüm. Ama o bana bakıp sırıttı. Ben anlamamışken, o bana saldırıp kafamı duvara vurdu. Ben ise acı içinde çığlık attım. Burnum kanamış, kafamdan aşşağı kan akıyordu. Abim yüzümü bana çevirdi tam yumruk atıcakken. Sövyet geldi, ve abimin karnına güzel bir tekme attı. Ben ise o sırada bayılmıştım... Gözümü açtığımda ise ben bir koltukta yatarken küçük çocuklar vardı hepsi başıma toplanmıştı

Sövyetin 👁

Ben o manza karşısında kala kalmıştım. Ama birden bir sinir geldi ve adamın karnına tekme attım. Y/N o sırada bayıldı. O sırada adam "Güvenlik!" Diye bağırdı bende Y/N yi kucaklıyıp evin arka tarafından çıktım. Onu orada bırakamazdım o yüzden kendi evime götürdüm. Kapıyı çaldım açan Azerbaycan oldu. Bana şaşkın şaşkın bakıyordu. Bende o sırada içeri geçtim. Herkes bana bakıyordu, bende Y/N yi koltuğa bıraktım ve Rusya'dan ilk yardım seti istedim. O koşarak ilk yardım setini getirdi, ben Y/N nin kafasını sardım ve burnunu sildim. Uyurken bir melek gibi görünüyordu. Bi dakka ben ne düşünüyorum o sadece diğerleri gibi bir insan. Hem daha yeni tanıştık. Zaten uyandığında onunla bu konu hakkında konuşucaz. 1 saat sonra uyandı. Herkez onun başına toplanmıştı

Sizin 👁 

Ben şaşkın şaşkın etrafa bakınırken kafama ağrı girdi. Kafamı tuttum tuttuğumda bandajlı olduğunu hissettim. Sövyet çocuklara yukara çıkmalarını söyledi ve herkes ofluya pufluya yukarı çıktı. Bende kafamı tutarak doğruldum. Sonra karşıma geçti ve konuşmaya başladı:

-Y/N lütfen bana dürüst ol. O kimdi

Bunu söylediğinde yüzünde bir tebessüm oluştu. Gözlerinin dolduğunu hissede biliyordun. Ama istemsizce cevap verdin:

-O benim abim olur. Yani evlatlık

Bunu söylediğimde biraz şaşırmıştı. Sonra bir soru daha sordu:

-Peki ailen nerede? Daha doğrusu varmı?

Ben kendimi zor tutuyordum. Ve cevap verdim:

-Ailem var. Ama benimle yaşamıyorlar onlar bir şatoda yaşıyor. Annemin kim olduğunu bilmiyorum, babam bana ondan hiç bahsetmedi sadece "Aynı anasına çekmiş" Diyordu. Bu söylediği iyi mi, kötü mü? Bilmiyorum. Sadece azarını dinleyip gidiyordu.

Bunu söylediğimde gözümden iki tane yaş geldi. Bende fark etmesin diye yüzümü başka tarafa çevirdim. Ama ağlamam kuvetlenmişti. Daha fazla dayanamayıp Sövyete sarılıp ağlamaya başladım.

Sövyettin 👁

Bana sarıdı... B-bana sarıldı. Bende sarılmasına karşılık verdim. O lale kokusunu içime çektim. Sonra ayrıldı.

Y/N:Ş-şey özür dilerim. Kendimi t-tuda-m-madım

-Hayır önemli değil

Y/N gülümsemişti. Ah, onun gülüşü beni cennete yolluyordu resmen. O sırada kapı çaldı. Kapıya gidip baktım bu oydu...

Üzgünüm burada kesiyorum
Ama şimdilik biraz mola veri
Tekrar yazıcağım görüşmek üzere

Görüşürüz Bal kaymaklarım
(Neden öyle dedim çünkü bal kaymağı çok seviyorum)

528 kelime