အရှက်ကွဲတာကိုမှ ကြိုက်မိနေတာ

စတင်ခြင်း

ကျနော်ငယ်ငယ်ထဲက စာသင်ခန်းရှေ့ မှာ  စာမရလို့ရှိရင်ဖင်ချွတ်ရိုက်တတ်တဲ့ ဆရာမတယောက်စီမှာကျူရှင်တက်ဘူးတယ်။ ကျနော်ကလဲစာမရတဲ့ကောင်ဆိုတော့ခနခနကို ချွတ်ရိုက်ခံရတာ ပဲ။ ကျူရှင်မှာက ၈ ယောက်၉ယောက်လောက်ရှိတယ် မိန်းကလေးက ၅ယောက်ပါတယ်။ စစ ချင်းရိုက်ခံရတုန်းက ထူပူပီးရှက်နေပေမယ့် နောက်ပိုင်းအဲ့လို အတန်းရှေ့ကိုထွက်ပီးချွတ်ရတဲ့အခါ ရင်ထဲမှာ ရဟတ်စီးရသလို feeling မျိူးပေါ့ ၅ တန်း က စ တက်လိုက်တာ ၈တန်းထိပဲ။အရင်ကတော့ကလေးတွေကြီးပဲဆိုပီးသိပ်မသိသာပေမယ့် ခုကျတော့လူပျိူပေါက်လေးတွေဖြစ်လာကြတော့ ရှက်ပီး စာလုပ်လာကြတယ်။ ကျနော်ကတော့ တပတ်တခါလောက်ကိုချွတ်ရတုန်းပဲ။ တခုသိလာတာက ယောကျားလေးတွေချင်းချင်းစနောက်ရင်းရော ဖင်ချွတ်ရိုက်ရင်ရောမြင်ရသလောက် တချို့ က အမွှေးနုလေးတွေပေါက်လာကြပီ , ပီးတော့ ဒစ်ပြုတ်တယ်ပေါ့။ ကျနော့် လီးလေးကတော့ ၅ တန်း တုန်းက လဲဒီလောက်ပဲဗျ ၁ လက်မ ခွဲ ကြော်ကြော်ပဲရှီတာ.... ကျန်တဲ့လူတွေ သူငယ်ချင်းတွေက ကျနော့်ကိုစကြရော။ အဲ့လိုစခံရရင် ရှက်တယ် ဒါပေမယ့် ကျနော်သိလိုက်ရတာ က ကျနော်ပုဆိုးအောက်မှာ ၁ လက်မခွဲလီးလေးက တောင်လာပီး ၂ လက်မလောက်ရှိလာတယ်ဆိုတာပဲ။ဆက်ပါဉီးမယ်