SON MEKTUP

11/08/1968
☆
Fırının içine yeni giren Jisung kabanını çıkardı. Ardından ise tezgahın başına geçti. Bir kaç dakika sonra Ablası Mina kapıdan içeri girdi ve kapı açılinca çalan zil çaldı.

"Sana bir mektup var "
Jisung hemen ablasının yanına gitti ve elinden mektubu alıp yeni sildiği sandalyeye oturdu ve mektubu açtı.

Sevgili Han Jisung

Seni çok özledim meleğim umarım iyisindir. Fırında işler iyi gidiyor mu? orada havalar nasıl en önemlisi sen nasılsın meleğim biraz daha dayan bir kaç aya oradayım seni çok seviyorum

"Minho bir kaç aya gelecek "

"Senin adına sevindim, onun için askerlik zor olmalı"

"O her şeyin üstesinden gelir"
dedi Jisung ve tezgahın altındaki Minhonun yazdiğı mektuplarla dolu olan beyaz kutuyu çıkardı ve mektubu içine koydu. Ablası çoktan gitmişti.

Hava kararınca siyah kabanını giydi ve dükkanı kilitleyip çıktı. Bulduğu ilk banka oturdu ve Minho için mektubunu yazmaya başladı.

Sevgili Minho
Günler sensiz geçmek bilmiyor Minho bana yazdığın her mektup içimi kıpır kıpır ediyor. Mutsuz olduğumda beni mutlu eden şey senin kağıda döktüğün duygularındır.

mektubu yazdıktan sonra zarfın içine koydu ve eve doğru gitmeye basladi. Kapıyı açar açmaz ablasının yaptıgı yemeğin kokusu gelmişti bile Kabanını askıya astı ve sandalyeye oturdu.

"Ellerine sağlık çok güzel gözüküyor"

"Afiyet olsun"
dedi Mina ve jisung'un yanına oturdu.

Yemeği yedikten sonra Jisung ablasının sofrayı toplamasına yardım etti. Ardından odasına geçti ve yatağına uzandı.

Sabah ablasının odasına gurmesi ile uyandı.

"Uyandırdım mı?"

"Evet ama zaten uyanacaktım"

"bu gün dükkana gitmene gerek yok"

"neden?"

"Bu gün ben dükkana gidcegim"

"iyi"

Jisung yataktan çıktı. Ardından üstünü değiştirdi ve mutfağa doğru gitti. Giderken dış kapının sesini duyunca ablasının gittiğini anladı. Kendisine tam kahvaltı hazırlayacaktı ki masada ablasının hazırladığı kahvaltıyı gördü.

Sandalyeye oturdu ve yemeğini yemeye başladı. Aklında hep Minho vardı. Birden mektubu postahaneye bırakmadığı geldi aklına ve hemen
masadan kalkıp zarfı eline aldığı gibi kapıyı açtı ve postahaneye gitti. Sonunda mektubu bırakmıştı.

Eve geldikten sonra sofrayı topladı. Ardından askılıktan kabanını aldı ve dışarı çıktı. Fırına geldiğinde tezgahta bekleyen ablasını gördü.

"Noldu jisung?"

"Kutumu almaya geldim. Artık evde saklayacağım"
Jisung tezgahın altındaki kutusunu aldı ve eve gitti. Eve gelince hemen kabanını astı. Ardından odasına gidip beyaz kutusunu açtı. Açar açmaz Minhonun yazdığı şiirlerden birini okumaya başladı.

Sevgilim
Acıları unutmak sıkıca sarılmak kadar kolaydır
Yaşamak dedikleri sevebildiğimiz kadardır
Düşünüyorum ve cevabını da buluyorum
Evet bu hayat belki de bir kavgadır
Kazanmak ise kavuşmak kadar kolaydır

Jisung bu şiirleri okurken gözleri dolmaya başladı. Ama bu umrunda değildi. Umrunda olan tek şey Minhonun ona yazdıgı şiirlerdi.

Bırakmamalıyız birbirimizi asla
Aynı bulutlar gibi
Kağıtlar gibi, elmayla kabuğu gibi sarılmalıyız birbirimize.
Yürürken aniden durup sarılmalıyız.
Ayrıca otururken de.
Hatta birden birbirimiz sözünü kesip sarılmalıyız.
Çünkü sana sarılmak
Dünyanın bana yaptığı bütün kötülüklerim özrü gibi.
Sonuna kadar değer.
Kokun üstüme sinene dek,
Senin gibi kokana dek sarıl bana .
Gayet hür bir biçimde,
Ölelim sarılmaktan.

Jisung daha da ağlamaya başlamıştı.

Tüm kalabalıklar içinde en güzel sensin
Tüm sesler içinde en güzel ses senin
Ve büyülü bir şey var sende
Yada ben seni sevmeyi fazla kaçırıyorum...

Jisung kutunun içini kurcalarken Minhonun fotorafını buldu. Minho askere gitmeden önce zorla çekmişti bu fotorafı. O an yüzünde küçük bir tebessüm oluşmuştu.
Onu gerçekten çok özlüyordu ama elinden bir şey gelmiyordu. O an içeri Mina girdi.

"Jisung iyi misin"

"hayır abla Minhoyu çok özlüyorum"

Mina jisung'a sarıldı.

"Üzülme jisung sonuçta gelmesine az kaldı dayan"

Jisung daha sesli bir şekilde ağlamaya devam etti . Minho aklından çıkmıyordu. Mektuplar ona yetmiyordu o sarılmak istiyordu Minhoya ölene dek.
Jisung'un ağlaması bitince Mina ayağı kalktı ve Bir bardak su doldurup Jisung'a verdi. Ardından odadan çıktı.

3 ay sonra
Sabah yüzüne vuran güneş ışığı ile uyanan jisung Buyük bir sevinçle yatagından kalktı. Çünkü bu gün Minho askerden dönüyordu ve Minho askere gitmeden önce askerligi bittiğinde her zaman bulustukları parkta bulusacaklardı. Jisung Minhoyu çok merak ediyordu çünkü Minho en son 3 hafta önce ona mektup yazmıştı. Jisung hemen dolabıni açtı ve en sevdiği kıyafetlerini giydi ve koşarak evden çıktı.

Minhoyu cok özlemişti. Ona sonsuza dek sarılmak kokusunu içine çekmek istiyordu onu her seyden cok ozlemişti

Yolda herkesin bir tarafa gittigini goren jisung ilk başta umursamadı ama gidenlerin içinde Minho'nun teyzesinin oldugunu da gorunce aralarina girdi.
biraz daha ilerledikten sonra mezarliga vardiklarını gören jisung gidecekti ama mezar taşındaki Lee minho yazisini gorunce Minho'nun öldüğünü anladı...

Gözünden yaşlar akmaya başlamıştı. 2 yıldır bekledigi sevgilisinin aslinda toprakta oldugunu ögrenmek bütün Dünyasının başına yıkılmasına sepep oldu. Bu gün onun en mutlu günü olacaktı nasıl en kötüye dönüşebildi.