Artık 8. sınıfım . Can ile hala çok iyi anlaşıyoruz. Her yaz görüşüyoruz. Annem, Babam, Kardeşim ve ben kendi evimizde yaşıyoruz çok sıradan bir hayatımız var. Okul arkadaşlarıma hala bir güvensizlik var. O yüzden doğru düzgün bir arkadaşım yok.
Can ile hayatlarımız aynı nerdeyse çok ortak yönümüz var. Hep hayal kurardık gelecekle ilgili üniversiteyi birlikte aynı şehirde aynı evde olmak. Bir sorun vardı onun dersleri ortalama iken benim derslerim yüksek o ve o benden 3 yaş büyük bu yüzden aynı şehir aynı okul aynı ev çok zor olması. Hayal kurması yine de güzel.
Ben kışın sıkıldığımda hep şunu düşünürdüm. Sınırsız dilek hakkımız olsa ne olurdu. Bunu düşüne düşüne can sıkıntım hep giderdi. Bu sayede sıkılmaktan kurtulurdum. Can'ı kışın arar ve konuşurduk. Bu sayede hep sıkı fıkıydık. Kışın telefonla online oyunlar oynardık. Sohbet ederdik. Sosyal medyada takılırdık.
Dilan ,Can ve ben whatsapp'tan grup kurduk. İsmi de Kuzenler grubu. Orda mesajlaşırdık. Bir sorun vardı orda da Dilan'ın numarası yoktu. Annesi ve ablası o gruptaydı o yüzden o grubu çok kullanamadık.
Eeee bide LGS vardı. 8. sınıfların korkulu rüyası derslerim güzeldi ama şu yeni nesil soruları aklım almıyor idi. Yapacak bir şey yok çözecektik. Bu yüzden motivasyonum Türk lirasının düşüşü gibi düştü bir anda. Derdim keşke bir çözüm bulsak bu LGS denen sınava ama yok. Buna çözüm yok!
Bide ergenlik vardı. Ben sınıfın en küçüklerinden olduğumdan çok kısaydım. O yüzden çok küçük gözükürdüm. Bu benim çok zoruma giderdi. zaten dar şeyleri sevmezdim o yüzden rahattım. Boy konusuna gelirsek boyum 1.60'dı kısaydım ama sınıfa göre ortalama bir boyum var idi.
Okulda hiç sevmediğim biri vardı ismi Muhammed çocuk gıcığın tekiydi. Bana kendi kendine düşmanlık edinmişti. Bende o düşmanlığı ilk başta umurumda değildi fakat sonra çok abarttı . Bir Fen kursunda kendisiyle bir kavga etmiştik. Ondan sonra çocuk bana bir şey yapamadı. Kavga çok etmem fakat benimde bir sınırım vardı o sınırı geçti bende kendimi tutamadım. Yaptığımdan pişman mıyım?
- Hayır, aklım hala yapamadıklarımda!
Bu söz bana tam uyuyor. Hoca da kavga ettiğimizi gördü ama ismimizi aldı hiç bir şey yapmadı. Kendisi beni şikayet etmedi olay sonra unutuldu.
Aklımda olan bir şey vardı oda sınırsız dilek hakkı onu sanki alacak gibi hissediyordum. Sanki bir gün sınırsız dilek hakkım olacak gibi hayaller kuruyordum. Ona inanıyordum.
-Unutmayın. İnanmak yapmanın yarısıdır.
Ben buna o kadar inanmıştım ki bir gün olacaktı ama hangi gün sadece bu bir hayaldi. Benim için ise gerçekleşecekti.
