Sol yanıma baktığımda gördüğüme inanamadım. Dönmüştü. Aylar sonra tekrar sevgilim yanıma dönmüş ve benim yüzüme bakıp gülümsüyordu.
"Neredesin sevgilim?"
"Seni beklemekten ne hallere geldim!"
"Artık sabaha kadar uyumayıp seni bekliyorum"
O,ise bir şey demiyor, sadece yüzüme bakıyordu. Ona söylemek istediğim o kadar seyler var dı ki. O, ise bana bakıyordu.
"Hadi ama konuşsana benimle" dedim kısık ve bir o kadar da muhtaç, kızgınlık dolu sesimle.
"Konuşsana benimle artık! Neden her kes öldüğünü söylüyor. Söyle artık. Gel yanıma. Bak ne hallerdeyim. Sikeyim gel artık delirmek üzereyim."
Sadece bağırıyordum . Çok büyük bir kırgınlık vardı sesimde. Bağırışlarımı duymalılar ki aşağı kattan hyunglarım koşarak geldiler. Bende bu sırada yere çömelmiş yerde bağırarak ve hıçkırarak ağlıyordum.
"Sikeyim cevap ver bana. Ölmedin sen!! Ölemezsin benim Yoongim ölemez!"
Onun olduğu noktaya bakıyordum.
"Şşht sakin ol bebeğim"
"Yoongi öldü Jimin kabullenmek zorundasın. Evet çok zor ama yaba bilecek hiç bir şey yok. Yorma kendini"
hyungum demişti.
İnanmıyorum. İnanmıyordum. Ben hiç bir şeye inanmak istemiyordum. Ben sadece sevgilime inana bilirdim.
"O-o gidemez. O asla beni bırakamaz. A-asslaa!"
Ahh neredesin sevgilim. Bi gelsen yine o kokunu içime çeksem.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kirli dünya/Yoonmin
Fanfiction"Bu kirli dünyadan gidip yanına geleceğim sevgilim söz.Senin cennetine geleceğim"
