Blessed with u ༄ 𝘼𝙧𝙢𝙞𝙣 𝘼𝙧𝙡𝙚𝙧𝙩

chapter 4

tw: smut, yetişkin içerik

●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●

İyice kırmızılaşan gözlerinle baktın elindeki sıcak kupaya. Bardağın içinde yüzen koyu kahve bile ayılmana, kafanı toparlamana yardımcı olmuyordu. Bir iki bir şey içersen düzelirsin sanmıştın ama kazan gibi olan kafan, zonklamaktan baska hiçbir şey yapmıyordu.

Bugün işe gitmemiştin, kovulacağını bilmenden miydi yoksa yaşadığın utançtan mıydı bilmiyordun. Ama bildiğin tek şey canının çok yandığıydı.

Armin ile işler nasıl bu hale gelmişti? Sevdiğin çocuk nasıl bir değişim geçirmişti ve sen o evreyi kaçırmıştın? Ya da ne zaman öfkeden ve kinden çıldırıp birine vuracak hale gelmiştin? Son zamanlarda yaşadığın şeyleri sindirmek senin açından zor olsa da hala bunları yapanın sen olduğuna inanmıyordun.

Sevdiğin adamı unutamamışken yeni biriyle randevulaşmak, tokat atmak, bunlar hiç senlik değildi. Kendine yakıştıramıyordun. Bu yüzden dün akşam Jean'a yazıp her şeyi bitirmiştin.

O masum çocuğun 3. kişi olmasına izin veremezdin. İşler ilerlemeden bitirmek ikinize de iyi gelecekti bunu biliyordun.

Sen düşüncelerinde yavaşça kaybolurken kapı gürültüyle çalındı. Kalbin anlık hızlansa da hiç istemeye istemeye yerinden kalkıp kapıyı açmaya gittin. Açmadan yanında duran boy aynasından kendine hızlı ve yargılayıcı bir bakış attın. Gerçekten bitkin ve acınası duruyordun, şu an kimsenin seni bu halde görmesini istemiyordun ama mecburen elin kapıya uzandı.

Birkaç hızlı çalış daha oldu, çok bekletmeden açtın kapıyı. Kim olduğunu sormamıştın. Artık umrunda değildi.

Fakat kapıyı açtığın an sorman gerektiğini anlamıştın. Kalbin heyecan ve stresten uğulduyor, gözlerin şok içerisinde açılıyordu. Patronunun burada ne işi vardı?

Birkaç saniyeliğine bakıştınız. Onun mavi donuk gözleri, senin heyecanlı gözlerinle buluşmuştu. "Misafiri kapıda bekletmek çok ayıp bir davranış Bayan Y/n." Tek bir kelime bile edemeden Armin'e bakmaya devam ettin.

Ona vurmana rağmen yine de yanına mı gelmişti? Belki de kovulduğunu söylemek içindi? Ya da çok farklı şeyler. Ama bir amacı olduğunu biliyordun. Üzerindeki şoku atlatamadan kapıdaki adamı içeri buyur ettin.

Armin kapıdan geçip ayakkabılarını çıkarırken kendini tutamayıp sordun, "Niye geldiniz?" sesin saygıdan ve samimiyetten çok uzaktı. Burada bulunmasını istemiyormuş gibi çıkmıştı sesin. İçeri geçen adam sorgular gözlerle baktı sana.

"Ziyarete geldim, iyi olduğundan emin olmak için. Umarım rahatsız etmemişimdir?" alaydan çok uzaktı cümlesi, gerçekten merak etmiş gibi duruyordu.

Elinle salonu göstererek cümlesine cevap verdin, "Hayır tabii ki rahatsız etmediniz ama kovulduğumu düşünmüştüm. Gelmeniz şaşırttı açıkçası." Gizli saklı kalmamıştı, her şey ortadaydı. Açık seçik konuşmaya karar vermiştin o yüzden.

"Gözlerin kızarmış, ağladın mı?" dedi koltuğa otururken. Sen de yanına oturdun ardından. İlgisiz bir şekilde söylemeye çalışmıştı Armin, ama ilgisini hissetmiştin. Başını salladın. "Beni tekrar ağlatmayın lütfen, kovulduğumu biliyorum. Bunları söylemek için buraya gelmenize gerek yoktu gerçekten. Tekrardan özür diliyorum ayrıca tokat için, haddimi aştım." diyebildin sadece. Ne söylediğini hatırlamıyor, konudan konuya atlayarak konuşuyordun. Üzüntünün bir yansıması olarak düşündün.