Spit In My Face! / MinChan?

Anything?

♣️: Chan'ın bakış açısı
♠️: Rhino'nun bakış açısı
- : nötr

9 Ocak 1953

Chan donmuş bir halde kollarında yatan cansız bedene baktı.

aklında sadece tek bir soru vardı. Onsuz nasıl yaşayacaktı ki?

Gözünden bir damla yaş düştü buzdan daha soğuk bedenin üstüne.

Hayat durmuştu herkes olduğu yerde sabitti.

Neden kimse yardım etmiyordu?

Çevresindeki insanlar İki bedene bakıyordu. "Kaza nasıl oldu?" diye düşünüyorlardı.

5 Haziran 1953

Günler haftaları, haftalar ayları kovalıyordu onun ölümünden yaklaşık 5 ay geçmişti.

Chan okulunu bırakmıştı. Uzun zamandır hiçbir arkadaşıyla görüşüp buluşmuyordu.

Chan yargılayan bakışlardan kurtulmaya çalışıyordu. insanların bakışları ne zamandan beri böyleydi?

Belkide yanında Minho vardı diye insanların bakışlarını veya yargılarını fark etmemişti. Çünkü gözü Minho'dan başkasını görmüyordu.

Chan Minho'ya kapılmıştı onunlayken çok mutluydu, onun konuşmaları, gülüşü, mutsuz olduğunda somurttuğu, en sevdiği yiğecekleri, en sevdiği kıyafetleri bir an olsun aklından çıkmıyordu.

Minho'nun kahkahaları aklında yankılanıyordu.

Yavaş yavaş Minho'nun yüzünü unutmaya başlayınca kendine lanet etti. Chan kafayı yiyecekti bu yalnızlık onu ölüme sürüklüyordu.

O yok olduğundan beri kendini salmıştı. Tüm sarhoş edip bağımlı yapan maddeleride kullanmaya başlamıştı. ilk başlarda vücudu böyle şeylere ters tepki versede zamanla alıştırmıştı bedenini.

Bir ara eroin yüzünden zehirlenmiş hastanelik bile olmuştu. Ama umurumda değildi madem intihar etmekten korkuyordu en azindan bunun farklı bir yolunu türemişti.

Chan telefonundaki Minho'nun resimlerine bakarken bir yandanda elindeki bira şişesinden ard arda yudumlar alıyordu kapı çalındı.

"Bu saatte hangi sikik kapımı çalıyor?"

Hırsla kapıyı açtı gelen ellerinde bir sürü poşet olan Changbin idi.

arkadaşları arasında en çok Chan'ı Changbin umursuyordu. Sürekli yiyecek alışverişini yapıp evin ihtiyaçlarını gideriyordu.

"Ah Changbin yine mi sen?"

"Evet yine ben."

Chan'ı kenara itip mutfağa geçti.
Chan göz devirerek arkasından gitti.

"Neden aldıklarım hâlâ dolapta duruyor? Chan şu haline bak iyice zayıfladın her seferinde yiğeceğim diye söz veriyorsun. Her geldiğimde biraz daha zayıflıyorsun ne yapacağız böyle, ayrıca hiçbir şey yemeden içtiğin şu zıkkım seni zehirleyecek bu sefer hastaneden çıkamayacaksın."

"Alma Changbin senden iyilik isteyen olmadı."

"Minho senin bu halini görseydi ne düşünürdü acaba." diye mırıldandı.

"Ne?"

"Hiç birşey."

"Ne dedin?"

"Hiç birsey Chan."