Our Concert //hyunlix

Felix-Hyunjin

Günümüz
Felix

F: Hyunjin

H: Felix

F: Madem beni seviyordun o yangını neden senin çıkardığın söylendi? Beni öldürmek istedin mi? Benden nefret mi ettin?

H: Felix, ben böyle bir şey yapamam, istesem bile elim gitmez. Senden asla nefret etmedim, edemedim. Seni çok sevdim

F: Beni öldürmeye çalıştın. Hayır, insan sevdiğini öldürmez, kıyamaz. Sen kıydın bana, beni öldürmek istedin

H: Deme böyle, ben bir şey yapmadım. O sarı saçlarına, yıldız gibi dizilmiş çillerini deli gibi özlerken nasıl onlara kıyarım?

F: Senden nefret etmekle doğruyu yaptım

H: Senden vazgeçemem, bunu biliyorsun. Böyle konuşmayı kes

F: Benim için bittin, sen de beni bitir, kendine eziyet etme.

Hyunjin'den uzaklaşıp sadece kafamı eydim ve gitmesini bekledim. Göz yaşlarıma zor hakim oluyordum, onu bir daha görmek istemediğimi gerçekten anlaması gerekiyordu.

Hyunjin ayağa kalkıp yüzümü ellerinin arasına aldı. Başını eğip bana bakmaya çalışıyordu. Birazdan ağlayacağı o kadar belliydi ki. Gözlerimi kapattım, onun acı ve sinirli o sesini dinlemeye devam ettim.

H: Felix! Saçmalığı kes! Seni bulmak için bunca yıl bekledim, bana gitmemi söyleyip öylece gitmemi bekleyemezsin! BUNU NASIL HİÇ BİR ŞEY YAPMADAN SÖYLÜYORSUN! SUSMA, BİR ŞEY SÖYLE, HADİ!

F: Gitmeni söyledim işte... lütfen

H: Siktiğimin sinirlerini bozmadan gözlerini açıp bana bak. Sence sana zarar verir miydim ben?! Felix, saçmalama lütfen

Hyunjin ağlamaya başlamıştı. O sinirle o göz yaşlarının birleşmesi ne demek çok iyi biliyordum. Gözlerimi açıp Hyunjin'i ittirdim.

F: Git diyorum! Gitmediğin sürece bana daha çok zarar veriyorsun. BENİM TRAVMAM SENSİN!

H: Sarılımdan geriye kalan birkaç şey varmış demek... hâlâ bana bağırmaya cesaret eden tek kişisin. Peki, gidiyorum

Hyunjin kapıdan çıkıp sinirli bir şekilde gitmişti. Göz yaşlarıma daha fazla hakim olmadım, hepsi birer birer dökülmeye başladı. Dizlerim tir tir titriyordu bu yüzden daha fazla ayakta durmadan kendimi yere attım. Günlerce onu bekledim, geldiğinde ise ona sadece nefretimin kaldığını gösterdim.

F: Seni seviyordum... O yangın sadece bir bahane, sen benim kalbimi o yangından önce kül haline zaten getirmiştin

F: Tekrar seversem tekrar üzüleceğim, bu riski göze almak dahi istemiyorum

F: İstiyorum, sadece sana tekrar güvenmemi sağla. Söz, affetmezsem şerefsizin tekiyim

Kafamı koltuğa koyduğumda bütün Göz yaşlarımla uyuya kalmıştım. Sabah olduğunda zil sesleri ile uyandım. Kapıya bakmak için çok yorgundum, yinede zorla kalkıp kapıyı açtım ve Jeongin'in hızlıca bana sarıldı. Ne olduğunu anlamadan hemen sarıldım. Yine ağlayacağım sanırım...

J: Ağlayacak mısın?

F: Ben sevdim, gerçekten sevdim

J: İnsanların ne yapacağı belli olmaz