Unicode
Locker ကိုဖွင့်လိုက်တာနဲ့ပဲ ထွက်ကျလာတဲ့ပန်းနုရောင်စာအိတ်လေးနဲ့အတူ ပန်းစည်းသေးသေးလေး ..
ကျန်းဟောက် အံကိုကြိတ် . စိတ်ကိုအတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းချုပ်လိုက်ပြီး locker တံခါးကိုပဲတစ်ချက်မျှထိုးလိုက်တယ်.. ဖွဖွလေး ..
" ကျန်းဟာအိုတို့ ရည်းစားစာရပြန်ပြီဟေ့! "
ဆွဲလုခံလိုက်ရတဲ့စာအိတ်ကိုပြန်မလုနိုင်ခဲ့တော့ ကင်မ်ဂျီဝန်း က ပျော်ပျော်ကြီးဖွင့်ဖတ်တယ် ။
" ဟ ဒါပဲလား? 1437 ကဘာကြီးလဲ? ဘယ်လိုဖတ်ရတာလဲ? "
စာရွက်ထဲမှာပါတဲ့စာကို ဇောက်ထိုးကြည့်လိုက် ပြောင်းပြန်ကြည့်လိုက် ၊ အဘက်ဘက်ကကြည့်နေတာမို့ ကျန်းဟောက်က ဆူဆောင့်ဆောင့်သာပြန်ဆွဲယူလိုက်ပြီး ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တယ် ။
အဲ့ 1437 ကို စစမြင်တုန်းက ကျန်းဟောက်ကိုယ်တိုင်လည်း ခေါင်းကိုက်ခဲ့ရသည် ။ ခဏခဏရပါများလာတော့ ဖတ်ဖို့တောင်မလိုတော့ဘူး ။ ရည်းစားစာကိုတောင် တစ်မျိုးထဲရေးပို့တတ်တဲ့လူ!
" ဂျီဝန်း ဘယ်လဲ ထမင်းမစားဘူးလား? "
" ပြီးရင်လာမယ် .. မက်ချူးလေးဆီအရင်သွားတွေ့အုံးမယ် "
ဘောင်ကြဲပေါ့ ..
မက်ချူး မက်ချူးနဲ့ခေါ်နေတဲ့ မက်သရူးဆိုတဲ့ကောင်လေးက အထက်တန်းဂျူနီယာအတန်းက။ Class 1 - B ကိုဆို ကင်မ်ဂျီဝန်း တို့ ရှေ့ကလျှောက်လိုက်နောက်ကလျှောက်လိုက်ပဲ ။ 1 - B ဆိုတာနဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်က အာရုံထဲတန်းပေါ်လာတော့ ကျန်းဟောက် ချက်ချင်းပဲခေါင်းကိုက်သွားရတယ် ။
" ဟျောင်း ... !!! "
နို့အေးဘူးနဲ့ ပေါင်မုန့်ထုပ်ဆွဲပြီးထွက်လာတုန်း အနောက်ကနေ သံရှည်ဆွဲတဲ့အသံကြီးကပ်ပါလာတာမို့ ကျန်းဟောက်ကျောပြင်ကနေတောင်အေးစိမ့်တက်သွားသလိုတောင်ခံစားလိုက်ရတယ် ။
" ဒီနေ့လည်း ကျွန်တော်စောင့်မယ်နော် အတူတူပြန်ဖို့ .. ပန်းစည်းရော သဘောကျရဲ့လား "
" ဆောင်းဟန်ဘင်း! "
ကျောင်းဝတ်စုံကနာမည်ကဒ်ပြားဆီ ကျန်းဟောက်ကြည့်ပြီးခေါ်လိုက်တော့ . အာရုံနောက်နေမိတာကြောင့် အသံလည်းအနည်းငယ်ကျယ်သွားခဲ့သည် ။ တခြားကျောင်းသားတွေပါရှိနေတာမို့ ကျန်းဟောက် က ဘေးဘီပြန်အကဲခတ်ပြီးမှ မျက်နှာထားကိုပါလျော့ချလိုက်ရတယ် ။ မဟုတ်ရင် ဒီသူ့ရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ ဖြူစင်တဲ့မျက်နှာနဲ့ကလေးကို စီနီယာဖြစ်တဲ့သူက အနိုင်ကျင့်တော့မလိုနဲ့တောင်တူနေပြီ ။
