Sadece Sen. || Kazuscara

1. Bölüm

Sabah, annesinin alnına kondurduğu öpücükle gözlerini aralamıştı Scaramouche.

"Uyandırdım mı?"
"Hayır."
"Bu gün yeni okulunun ilk günü. Erkenden hazırlan, geç kalmak istemezsin."
"Sen geç kalmıyor musun?"
"Ah! Doğru ya. Sana sandviç hazırlamıştım, onu yersin. Görüşürüz canım!" demiş ve hızlıca gitmişti Ei. Scaramouche iç çekmiş ve yataktan kalkıp dolabını açarak beyaz bir sweat, siyah bir eşofman giymişti. Daha okul forması almadığı için okula serbest gidecekti. Saçını at kuyruğu yapıp çantasını hazırlamış ve çantasını da alıp aşağıya inmişti. Hızlıca kahvaltısını yapıp çantasını almış ve evden çıkmıştı.
Okulun önüne geldiğinde "Yeni okul.. Yeni bir başlangıç." diye mırıldanmıştı Scaramouche.

Ders başlamış ve Öğretmen Scaramouche ile birlikte içeriye girmişti.

"Bu yeni sınıf arkadaşınız Scaramouche. Onunla iyi geçinin ve bir sıkıntı çıkartmayın." Gorounun yanını işaret etmişti öğretmen "Oraya oturabilirsin"
Scaramouche sırasına oturmuş, kollarını sıra üstünde bağdaş yaparak kafasını kollarının üstüne koyup dersin bitmesini beklemeye başlamıştı.

Ders bitmişti. Teneffüste, herkes etrafına toplanmış soru yağmuruna boğuyordu kendisini. Kendisi hiçbir soruyu yanıtlamamış, bunaldığı için sandalyeden kalkıp insanları iterek kalabalığın içerisinden çıkmış ve hızlıca yukarıya, terasa çıkmıştı. Gitar sesine eşlik eden nazik, huzur veren bir ses duymuştu Scaramouche. Sesin geldiği yöne bakmıştı. Beyaz saçlarının arasında bir tutam kırmızı saç bulunan, saçını arkadan bağlamış bir genç gitar çalıyor, şarkı söylüyordu. Scaramouche gencin yanına gidip oturdu. Sessizce dinlemeye başlamıştı. Genç adam, Scaramouche'u görünce durmuş ve ona dönerek "Bir şey mi olmuştu?" diye sormuştu nazikçe.

"Hayır, olmadı. Sadece gitarın sesini dinlemek için gelmiştim."
"Anladım. O zaman ben çalmaya devam edeyim?"
"Evet lütfen."
Genç adam gitarını çalmaya başlamıştı tekrar. O gitar çaldıkça Scaramouche huzurlu hissederken ders zili çalmıştı. Scara iç çekip ayağa kalkmıştı. Sınıfına gitmek için yola koyulacakken genç adam Scaramouche'un kolunu tutmuştu.
"Hm?"
"Adınızı öğrenebilir miyim?"
"Scaramouche."
"Ben de Kaedehara Kazuha. Memnun oldum. Sonraki teneffüs de burada olacağım. İstersen gelebilirsin." diyip gitarını kılıfına koyup koluna takmış ve yavaş adımlarla uzaklaşmıştı. Scaramouche nedensiz bir sıcaklık hissetmişti Kazuha'ya karşı. Ancak geç kalmamak için bunu bir kenara bırakıp sınıfına girmişti. Sonraki teneffüste terasa çıkmıştı, gözleri Kazuha'yı arıyordu sanki. Etrafa bakınmış ancak görememişti. Tam o sırada omzunda bir el hissetmişti.
"Buradayım. Gerçekten geleceğini düşünmemiştim, sanırım gitarın sesini çok beğendin?"
Scaramouche sessiz kalmıştı.
"Hangi sınıftasın?"
"10-B"
"10. Sınıfsın demek.."
"Bir sıkıntı mı vardı?"
"Hiç. Seni buralarda hiç görmemiştim, yeni misin?"
"Evet, bu ilk günüm."
"Anladım. O zaman okulumuza hoşgeldin!" demişti kazuha. Kazuha ile biraz sohbet ettikten sonra ders zili çalmış ve Scaramouche sınıfına gitmişti. Ders başladığında gorou'yu hafif dürtmüştü.
"Hey. Gitar çalan beyaz saçlı birini tanıyor musun? Adı Kaedehara Kazuha olan biri mesela?"
"Kaedehara-san mı? Elbette biliyorum. Ne zaman bunalsam terasa çıkar, gitar çalışını dinlerdim. Bazen saatlerce bile dertlerimi dinlediği olurdu. Çok naziktir."
"Bana onun hakkında biraz bilgi verebilir misin?"
"Tabii. 12-E sınıfında, Müzik kulübünde solistlik yapıyor. Öğrenci konseyi başkan yardımcısı ve genelde öğrencilere çok yardımcı olur."
"Anladım. İletişim bilgilerine nerden ulaşabilirim?"
"Hm.. Yunjin'e sorabilirsin. Kazuha ile aynı müzik grubundalar."
"Peki, Teşekkür ederim."
"Bir şey değil."

Ders bittiği gibi Scaramouche, kazuhanın iletişim bilgilerine ulaşmıştı. Zaman su gibi akıp geçmiş ve okul bitmişti. Dışarıda yağmur yağıyordu ve Scaramouche'un şemsiyesi yoktu. Hava soğuktu ve annesi de mesaj atarak gelemeyeceğini söyleyince eve yürümekten başka çaresi kalmamıştı. Yağmurlu, soğuk havada tek başına yürüyordu Scaramouche. Ta ki.. Evin yolunu kaybedene kadar. Bir o dönemeci kullanıyor bir bunu. Bu şekilde bir yere varamayacağını anlayınca bir direğin yanına çömelmişti. Çok geçmeden hem soğuktan hem de acıktığından dolayı daha fazla uyanık kalmaya dayanamamış, bilincini yitirip bayılmıştı. Scaramouche uyandığında sıcacık bir yatakta bulmuştu kendini. Üzerindekiler tamamen değişmiş, başka birinin yatağında yatıyordu. Kafasını yana çevirdiğinde yatağın başında, sandalyede oturup kitap okuyan Kazuha'yı görmüştü. Kazuha, uyanan Scaramouche'u farkedince kitabını kapatıp bir kenara koyarak

"Uyandın demek. Nasıl hissediyorsun?"
"İyi. Burası neresi? Neden burdayım?"
"Benim evim. Seni baygın halde buldum, soğuk ve yağmurlu havada seni bırakamazdım değil mi?"
"Anladım. Yardımcı olduğun için teşekkürler. Annemin burda olduğumdan haberi yok, gitsem iyi olur.." diyerek doğrulmuştu Scaramouche.
"Aslında var."
"Var derken?"
"Seni evime getirirken telefonun çalıyordu. Annen arıyor diye açmıştım. Senin için endişelenmiş, birkaç kere aramış."
"İzinsiz telefonumu aldın yani?"
"Özür dilerim, ancak annene bir şekilde haber vermem de gerekirdi. Mecbur kaldım. Bir süre sonra annen burada olur."
"Tamam."
"Aç mısın?"
"Hayı-" derken karnı guruldamıştı Scaramouche'un.
Kazuha kısık bir sesle kıkırdamış ve sandalyeden kalkıp kapıya yönelmişti.
"Ben sana atıştırmalık birşeyler getireyim. Yanında çay ister misin?"
"Peki. İsterim, olabildiğince acı olursa daha iyi olur."
"Tamamdır." diyip odadan çıktı Kazuha. Yaklaşık 5 dakika sonra elinde bir tepsi ile geri dönmüştü Kazuha. Tepsiyi yatağın kenarındaki komidine koyup sandalyeye oturmuştu.
"Buyur ye."
Scaramouche teşekkür etmeden direkt olarak ağzına birkaç lokma bir şey atıp çayını içmişti.

Çok nazik. Daha yeni tanışmış olmamıza rağmen bana anlayışla yaklaşıyor ve sıcak davranıyor. Peki içimde beni kıpır kıpır eden his ne? Daha önce hiç hissetmemiştim bu duyguyu. Neden onu görünce ortaya çıktı bu his?
Çok fazla soru işareti vardı Scaramouche'un aklında. Çok geçmeden zil çalmıştı.

"Annen geldi sanırım. Kıyafetlerin kurumuştur, çantana koyarım ben. Sen de hazırlanırsın."
"Kıyafetlerini geri verseydim.."
"Sonra getirirsin. Sıkıntı değil. Sen gisip kapıyı aç ben çantanı getiririm."
"Peki." Scaramouche yataktan kalkıp Kazuha ile birlikte odadan çıkmıştı. Scaramouche kapıyı açtığı gibi annesi Scaramouche'a sıkıca sarılmıştı.
"Bir şeyin yok değil mi? Başına bir şey gelmedi dimi? Yanakların kıpkırmızı olmuş, hastaneye gidelim mi?"
"Sakin ol anne. Bir şeyim yok iyiyim, merak etme."
"Emin misin canım?"
"Eminim." dediği sırada elinde Scaramouche'un çantası ile Kazuha gelmişti. Ei tekrar tekrar teşekkür ediyordu Kazuha'ya.
"Oğluma gözkulak olduğun için çok teşekkürler."
"Lafı bile olmaz efendim."
"Hadi Scaramouche, arkadaşınla vedalaş ben arabadayım." diyerek arabaya gitmişti Ei.
"Görüşürüz Kaedehara-san."
"Kazuha diyebilirsin. Görüşürüz Scaramouche."
Scaramouche hafif tebessüm edip Kazuhaya el sallayarak arabaya binmişti. Kazuha da kapıyı kapatıp hızlı adımlarla odasına gidip kendisini yatağa atmıştı. Yastığına sarılmıştı ve yastığına Scaramouche'un kokusu sinmişti, Kazuha Scaramouche'un kokusunu iyice içine çekerek düşünüyordu.

Daha yeni tanıştığım birine karşı takıntılı oldum sanırım.. O mosmor saçları, berrak güzel gözleri, bembeyaz teni, incecik beli.. Onu düşünmek bile beni benden alıyor. Ona açılmak çok isterdim ama ya eşcinsel olduğum için benden uzaklaşırsa? Gerçi daha yakın bile sayılmayız.. Artık uyusam iyi olacak. Saat geç olmuş..

Saat sadece Kazuhanın düşüncelerini bastırmak için bir bahaneydi. Scaramouche'u düşündükçe, aklına getirdikçe daha da tutuluyordu Scaramouche'a. Kazuha yorulmuştu ve farketmeden uyuyakalmıştı bile. Scaramouche çoktan eve gitmiş, Kazuha'yı düşünüyordu. Neden ona karşı aşırı yakın hissetmişti? Neden bu duyguyu daha önce keşfetmemişti? Hissettiği duygu neydi? Neden sadece Kazuha'ya karşı hissetmişti bunu? Bu sorular aklından çıkmazken iç çekip sadece zihnini boşaltarak uyumaya karar vermişti Scaramouche.

Selamlar! Bu ilk kitabım ve açıkçası pek deneyimli sayılmam. Eğer bu bölüm beğenilirse devam etmeyi düşünüyorum. Görüşürüz <3